بررسی یک پرونده تاریخی ؛ Benz & Cie سال ۱۹۰۹

اگرچه کارل بنز، خودرو به شکل امروزی را در سال ۱۸۸۶ اختراع نمود اما به طور آشکارا هیچ برنامه‌ای برای حضور در رقابت‌های اتومبیلرانی در سال‌های اولیه نداشت و حتی انتقادهایی را نیز نسبت به اینگونه فعالیت‌ها از خود نشان داد، تا آنجا که در سال ۱۹۰۱ گفت: به جای شرکت در مسابقاتی که از لحاظ تجربی هیچگونه ارزشی نداشته و حتی می‌تواند صدماتی را نیز به‌ همراه داشته باشد ،ما (Benz & Cie) بر روی خودروهای سواری و مسافری قدرتمند و مطمئن تمرکز خواهیم کرد.

شروع یک افسانه :

اما در آغاز قرن بیستم، Benz & Cie به سمت تولید اتومبیل‌های سریع‌تر و حضور در تورنومنت‌ های اتومبیلرانی گرایش پیدا کرد. پس از بررسی کلیه راه‌های ممکن به منظور افزایش میزان رقابت‌ پذیری، جولوس گانس به عنوان یکی از اعضا هیئت مدیره Benz & Cie به این نتیجه  رسید که حتی کمپانی بنز نیز نمی‌تواند پیچیدگی مکانیزم‌های جدید بازار را نادیده بگیرد. او با درک کامل پیچیدگی‌های ذاتی اتومبیل‌های تولید شده به وسیله این شرکت می‌دانست که بنز می‌تواند خودرو اسپرتی را تولید نماید که سایر وسایل نقلیه، حتی قطارها و هواپیماهای آن زمان، را پشت سر بگذارد و در همین دوران بود که خودرو رکوردشکن ۲۰۰ اسب بخار بنز، سریع‌ترین خودرو جهان شمرده می‌شد.

 در مسابقات بروکلند که در تاریخ ۸ توامبر سال ۱۹۰۹ برگزار گردید ویکتور هِمِری ( Victor Héméry) با هدایت این خودرو به رکورد سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یافت، دو سال بعد هم باب بِرمن ( Bob Burman) توانست به رکورد سرعت افسانه‌ای ۱/۲۲۸ کیلومتر بر ساعت در ساحل دیتونا دست یابد.

این رکورد به مدت ۸ سال پابرجا بود تا نهایتا به وسیله شاهکار بعدی بنز، Blitzen Benz ، معروف به صاعقه، شکسته شد. پروژه تولید نخستین رکورد شکن بنز در سال ۱۹۰۹ در مانهایم و زیر نظر ویکتور هِمِری فرانسوی آغاز شد این مرد در سال ۱۸۷۶ میلادی در برست متولد شد و از سال ۱۹۰۷ همکاری‌اش را با بنز آغاز نمود.

حال با این استراتژی جدید نخستین خودروهای اسپرت بنز متولد شدند، مدل ۱۲۰ اسب بخاری گرند‌ پریکس و مدل اسپرت ۱۵۰ اسب بخاری که همگی از موتورهای ۴ سیلندر پرحجم بهره می‌بردند، در مسابقات گوناگونی که در اروپا و آمریکا برگزار می‌شد به پیروزی رسیدند، حال زمان آن فرا رسیده بود تا توسعه خودرویی رکوردشکن در دستورکار قرار گیرد.

برای این کار پیشرانه مدل ۱۵۰ اسب بخاری مبنای کار قرار گرفت و با افزایش قطر داخلی سیلندر تا ۱۸۵ میلی‌متر، حجم پیشرانه ۱/۱۵ لیتری به ۵/۲۱ لیتر رسید تا پرحجم‌ترین پیشرانه ای که برای یک خودرو مسابقه ای به کار برده شده متولد شود. سیلندرها به صورت دو به دو قالب ریزی شده و دارای وزن ۴۰۷ کیلوگرم و قدرت ۲۰۰ اسب بخار در ۱۶۰۰ دور بر دقیقه بود. این پیشرانه دارای سوپاپ‌هایی از بالا و دو شمع در هر سیلندر بود که توان تولید شده این نیروگاه عظیم به وسیله یک گیربکس دستی ۴ سرعته و با استفاده از یک چرخ‌دنده و زنجیر به محور عقب انتقال می‌یافت.

نخستین شکوه آفرینی

نخستین شکوه آفرینی دست‌پرورده جدید بنز درگرند پریکس سال ۱۹۰۸ بود که این خودرو با هدایت فریتز اِرل توانست فاصله یک کیلومتری در مسیر فرانکفورت – مین را در مدت زمان ۶/۲۲ ثانیه طی کند که نشان دهنده میانگین سرعتی ۳/۱۵۹ کیلومتر بر ساعت بود که با این رکورد چشمگیر، او به راحتی می‌توانست جایزه دوک بزرگ هِسه را از آن خود کند.

اِرل و هِمِری برای بالا بردن آیرودینامیک این خودرو و کاهش مقاومت باد، بدنه را تا حد امکان باریک نمودند که این اقدام نشان‎دهنده چرایی نصب گیربکس و ترمز دستی در خارج از بدنه بود.

در جلو خودرو، یک رادیاتور باریک و بلند در پشت یک شبکه برنجی جاسازی شده که در انتهای فوقانی آن یک مخزن انبساط نصب شده و برآمدگی منقار گونه جلوی خودرو را به وجود می‌آورد تا نمایی تهاجمی و برجسته را به این خودرو ارمغان کند. محل نشستن سرنشینان هم به سمت انتهای خودرو که مانند یک دم باریک است متمایل شده و صندلی سرنشین کناری راننده که وظیفه تنظیم پمپ بنزین را به عهده دارد، تقریبا به صورت دوشادوش راننده قرار گرفته.

جاودانگی در تاریخ

در تاریخ ۱۷ اکتبر سال ۱۹۰۹ و در مسابقه سرعت بروکسل بود که رکوردشکن جدید بنز توسط ویکتور همری و مشاوره‌های هانس نیبل آماده قدرت‌نمایی می‌شد و این بار هم ویکتور همری خود شخصا هدایت خودرو را بر عهده گرفت و مقام نخست این رقابت را بدست اورد البته که هدف Benz & Cie در این رقابت پیروزی نبود، بلکه آنان برای رسیدن به سرعت فراتر از ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت به بروکسل آمده بودند. به همین خاطر در پاییز همان سال، تصمیم به شکستن رکورد در انگلستان گرفته شد، در ۸ نوامبر ۱۹۰۹ ویکتور همری توانست سرعت بیش از ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت را در مسیر بروکلند تجربه کند، مسیری که دو سال قبل به منظور ایجاد مسیری مناسب برای خودروهای اسپرت با سرعت بالا طراحی و ساخته شده بود.

روز موعود فرا رسیده بود و همه چیز با روشن نمودن خودرو توسط ویکتور همری آغاز شد. صدای پیشرانه بسیار شدید گزارش شده که علت آن ترکیب سوخت و هوا در سیلندرهایی بود که هر کدام بیش از ۵ لیتر حجم داشتند، غرش سهمگین پیشرانه بزرگ، موجب لرزش زمین و طنین انداز شدن در گوش تماشاگران می‌شد و خروج گاه‌گاه آتش از اگزوز خودرو نشانی از قدرت مهارناپذیر این خودرو بود. هدف، دستیابی به سرعت فراتر از ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت برای نخستین بار در جهان بود، اما دست‌یابی به این سرعت با وجود دو پیچ شیبدار بتنی، ساده نبود چرا که این پیچ‌ها در اصل به عنوان یک مانع عمل می‌نمودند. اگر همری با سرعت بالا حرکت می‌کرد خطر بلند شدن خودرو از سطح زمین وجود داشت، اما با این وجود او نه‌تنها توانست مسیر را به سرعت طی کند بلکه خودرو را هم به خوبی هدایت نمود و رکورد سرعت ۶۴۸/۲۰۲ کیلومتر بر ساعت را در مسافت یک کیلومتر به ثبت برساند و او حتی توانست به رکورد سرعت ۶۶۶/۲۰۵ کیلومتر بر ساعت هم برای فاصله کمتر از نیم مایل هم برسد.

در هر دو مورد اما می‌توان گفت، روز ۸ نوامبر سال ۱۹۰۹ روز بزرگی برای بنز به شمار می‌رود چرا که علاوه بر رکورد سرعت شگفت‌انگیز، دقت تجهیزات به کار رفته شده برای ثبت این اتفاق مهم که از شرکت “هولدن” تامین شده بود نیز مثال زدنی است، چرا که امکان ثبت زمان رکورد، با دقت سه رقم اعشار فراهم شده بود.

با وجود اینکه رکورد سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت حالا برای نخستین بار در اروپا شکسته شده بود. بنز رکورد شکن اما هنوز نتوانسته بود در عرصه‌های بین‌المللی جایگاه اصلی خود را بدست آورد. حتی با وجود اینکه هنوز هیچ خودرویی نتوانسته بود به چنین سرعتی دست یابد. اما توانست این پیام را برساند که پیشرانه های درونسوز می‌توانند جایگزین مناسبی برای پیشرانه های بخار باشند.

سریع‌ترین خودروهای جاده‌ای در آن عصر، خودرو های مجهز به پیشرانه بخار بودند که از جمله آن‌ها می توان به محصول شرکت استنلی اشاره نمود که توانست در سال ۱۹۰۶ با رانندگی “فرد ماریوت” در ساحل دایتونا به سرعت ۲۰۵ کیلومتر بر ساعت دست یابد.

اما رفته‌رفته با این کار بنز، مهندسان متقاعد شدند که خودرو تولید شده در مانهایم می‌تواند خود را با این سرعت تطبیق دهد. اگرچه که پیست‌های قدیمی اروپا دیگر نمی‌توانستند جوابگوی چنین سرعتی باشند. به همین خاطر بود که کمپانی Benz & Cie هنگامی که برای رکورد شکن بعدی خود برنامه ریزی می‌نمود توجه خود را به پیست‌های آمریکا معطوف ساخت.