دانشگاه مدیپول استانبول
پیش بینی دوره ریاست جمهوری آینده ترامپ می تواند یک ورزش المپیک باشد. رئیس جمهور منتخب دارای نظرات قوی است، اما اطلاعات کمی از بسیاری از مسائل دارد. علاوه بر این، او معمولاً در مورد جزئیات کوتاهی می‌کرد: به عنوان مثال، «بمباران کردن کله‌ها» از داعش چه معنایی دارد؟
بنابراین، پرسنل احتمالاً در بسیاری از موارد سیاست دارند. در حالی که دونالد ترامپ، نامزد انتخاباتی، چیز زیادی در مورد ترکیه نگفته است – به غیر از حمایت کلی از قدرتمندان خارجی و نادیده گرفتن نگرانی‌های حقوق بشری – مشاور امنیت ملی منصوب او، مایکل فلین، گفته است. و آنچه دومی نظر داد، حداقل برای نزدیک شدن به یک متحد اسمی که به طور پیوسته به سمت استبداد حرکت می کند و فعالانه مانع سیاست ایالات متحده در عراق و سوریه می شود، خوب نیست.
فلین، یک ژنرال بازنشسته که ریاست آژانس اطلاعات دفاعی را بر عهده داشت، به نظر می‌رسد که در احترام نهادی سنتی ارتش نسبت به آنکارا سهیم باشد. منتقدان ترکیه مدت ها به نقش بزرگ و غیر دموکراتیک ارتش اشاره کردند. نقض معمول حقوق بشر توسط دولت؛ تهاجم ارتش و ادامه اشغال بخش بزرگی از جمهوری قبرس. و کمپین وحشیانه رژیم علیه جدایی طلبان کرد. با این حال، پنتاگون همیشه به دفاع از آنکارا می‌آمد: این کشور با پایگاه‌های نظامی‌اش به عنوان سنگری در برابر گسترش شوروی و الگوی دموکراسی میانه‌رو اسلامی تلقی می‌شد.
اما پایان جنگ سرد ادعای آنکارا برای لنگر انداختن امنیت اروپا را از بین برد. در واقع، ترکیه به مسئولیت ناتو تبدیل شده است. رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور پاییز گذشته، با سرنگونی یک هواپیمای روسی به دلیل نقض حریم هوایی ترکیه به مدت 17 ثانیه، خطر کشاندن کل قاره را به یک جنگ تمام عیار تهدید کرد.
سپس اردوغان با ایجاد یک روابط نزدیک با مسکو، چهره‌ای دراماتیک نشان داد. نارضایتی آشکار ترکیه از انتقاد آمریکا و اروپا این سوال را ایجاد کرد که آیا می توان به دولت ترکیه در رویارویی بین ناتو و روسیه اعتماد کرد یا خیر.
علاوه بر این، هنگامی که اردوغان ظاهر لیبرالی خود را که مورد حمایت ترک‌های سکولار و ناظران خارجی بود، کنار گذاشت، ترکیه موقعیت دموکراتیک خود را از دست داد. دولت او منتقدان را دستگیر کرد، مخالفان را در محاکمه‌های توطئه عجیب محاکمه کرد، تعداد زیادی روزنامه‌نگار را زندانی کرد، شرکت‌های رسانه‌ای خصوصی را تصرف کرد، منتقدان تجاری را تهدید کرد، و ارزش‌های اسلام‌گرای پیشرفته را ارتقا داد. این کشور حتی قبل از کودتای نافرجام جولای به مکانی ترسناک تبدیل شد.
از آن زمان به بعد، رژیم از کودتای کودتا به عنوان بهانه ای برای دستگیری قانونگذاران مخالف و مجازات همه مخالفان، از جمله کسانی که با توطئه نظامی مخالف بودند، استفاده کرده است. بیش از 100000 نفر زندانی شده اند، شغل خود را از دست داده اند و یا مجازات شده اند. اردوغان اکنون در حال برنامه ریزی برای احیای فشار متوقف شده خود برای ریاست جمهوری مستبدانه و پوتین مانند است.
بحث های سنتی برای پذیرش آنکارا بسیار زیاد است. ظهور دولت اسلامی دلایل جدیدی برای تردید در روابط دوجانبه ارائه می دهد.
رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، جمعه، 25 نوامبر، در جمع حامیان خود در استانبول سخنرانی کرد… [+] 2016. (یاسین بلبل، سرویس مطبوعاتی ریاست جمهوری، عکس استخر از طریق AP)
ترکیه به طور فزاینده ای سیاست آمریکا در خاورمیانه را خنثی می کند. آنکارا درخواست آمریکا برای راه اندازی جبهه دوم از شمال علیه عراق را در سال 2003 رد کرد. تنها پس از مذاکرات طولانی، ترکیه با استفاده آمریکا از پایگاه هوایی اینجرلیک علیه دولت اسلامی موافقت کرد. رئیس جمهور اردوغان که زمانی متحد بشار اسد، رئیس جمهور سوریه بود، به دنبال برکناری او بود. او که تمایلی به متعهد شدن به سربازان و ثروت ترکیه نداشت، اصرار داشت که واشنگتن هدف خود را که ایالات متحده هیچ منفعت قانع کننده ای در آن ندارد، دنبال کند. در همان زمان، دولت اردوغان با دولت اسلامی کنار آمد و اجازه عبور افراد و مواد اولیه به سوریه را داد و فروش نفتی را که توسط جهادی‌های خشن تصرف شده بود، تسهیل کرد. در واقع، پسر اردوغان ممکن است از تجارت غیرقانونی سود برده باشد.
دولت اردوغان برای افزایش تنش‌های سیاسی داخلی و به دست آوردن اکثریت پارلمانی حزب اسلامی، آتش‌بس بسیار تحسین‌شده با حزب کارگران کردستان یا پ‌ک‌ک را کنار گذاشت. اکنون آنکارا در حمله به شورشیان کرد – حزب اتحاد دموکراتیک کرد / یگان‌های مدافع خلق (PYD/YPG) – در سوریه که قوی‌ترین متحد آمریکا علیه دولت اسلامی بوده‌اند، فعال‌تر است.
در واقع، از آنجایی که آنکارا از هماهنگی عملیات خود با نیروهای کرد تحت حمایت ایالات متحده خودداری کرد، ایالات متحده مجبور شد حمایت خود از عملیات ترکیه را متوقف کند. علاوه بر این، اردوغان بر مشارکت کشورش در عملیات‌های داخل عراق، از جمله علیه موصل تحت کنترل داعش، بر خلاف میل دولت عراق، که بیم آن را دارد که سرزمین‌هایی را که مدت‌ها مدعی آن شده بود، الحاق کند، پافشاری کرده است. اردوغان توضیح داد: ما داوطلبانه مرزهای کشورمان را نپذیرفتیم.
البته واشنگتن با برخورد با ترکیه به عنوان یک دشمن چیزی به دست نخواهد آورد. اما ایالات متحده باید از رفتار با آنکارا به عنوان یک متحد دست بردارد. مقامات آمریکایی نباید هیچ توهماتی در مورد انتظارات خود در برخورد با ترکیه داشته باشند.
با این حال، ظاهراً فلین سیاست ایالات متحده را بر سراب دوستی ترکیه استوار خواهد کرد. به عنوان مثال، تنها چهار ماه پیش فلین از کودتا علیه اردوغان حمایت کرد، کسی که به طور فزاینده‌ای توسط دوستان محافظه‌کار ترکیه به دلیل تمایلات اسلام‌گرایانه‌اش و رام کردن ارتش مورد انتقاد قرار می‌گیرد، زمانی که اجرای دولت سکولار ترکیه به او سپرده شده بود. فلین پیشتر آنکارا را به عدم توقف حرکت جنگجویان و تجهیزات خارجی به سوریه متهم کرده بود.
با این حال، حداقل از ماه گذشته، فلین بی‌رحمانه دولت اردوغان را پذیرفته است. در روز انتخابات The Hill مقاله خود را با عنوان “متحد ما ترکیه در بحران است و به حمایت ما نیاز دارد” منتشر کرد. فلین استدلال کرد: «ترکیه برای منافع ایالات متحده حیاتی است. ترکیه واقعا قوی ترین متحد ما در برابر دولت اسلامی در عراق و سوریه (داعش) و همچنین منبع ثبات در منطقه است. این همکاری بسیار مورد نیاز با عملیات نظامی ایالات متحده را فراهم می کند.» او گلایه کرد که “دولت اوباما دولت اردوغان را در دستان خود نگه می دارد – سیاستی نابخردانه که اتحاد دیرینه ما را تهدید می کند.”
افسوس، مایکل روبین از مؤسسه امریکن اینترپرایز استدلال کرد: «فلین اردوغان را اشتباه می‌گیرد، رفتار اخیر ترکیه را سفید می‌کند، در آزمون منطق مردود می‌شود، و نسخه‌ای برای سیاست پیشنهاد می‌کند که اوضاع را بدتر می‌کند». برای شروع، فلین یک توصیف گمراه کننده از سیاست دولت فعلی ارائه می دهد. اگرچه واشنگتن پس از کودتا نسبت به پاکسازی گسترده مخالفان اردوغان ابراز نگرانی کرد، اما جو بایدن، معاون رئیس جمهور، دیداری آرایشی ترتیب داد که طی آن اردوغان هم بایدن و هم آمریکا را تحقیر کرد. علیرغم رفتار نادرست گسترده آنکارا، دولت در واکنش به این اقدام چندان عمل نکرده است.
موضع فلین در مورد استرداد روحانی مسلمان فتح الله گولن نیز به همان اندازه نگران کننده است. گولن که زمانی متحد اردوغان بود، سه سال پیش به حامی خود پرداخت. اولی با حمله ای تمام عیار دولتی به مدارس و مردم وابسته به گولن تلافی کرد که پس از کودتای نافرجام تسریع شد. اردوغان حتی قبل از سرکوب گولن را مقصر کودتا دانست و خواستار استرداد این روحانی از آمریکا بدون ارائه مدرکی دال بر دست داشتن او شد. در حالی که مشارکت گولن محتمل است، نفوذ جنبش در ارتش همیشه اندک بوده و بسیاری از توطئه‌گران آشکار هیچ ارتباطی با گولن نداشته‌اند. در واقع، اردوغان با تلاش برای کودتا مانند واکنش هیتلر به آتش رایشستاگ رفتار کرد: بهانه ای برای پاکسازی هر مخالفی، حتی بدون ارتباط با حادثه.
با این حال، به نظر می‌رسد که فلین در درخواست استرداد گولن، الزامات قانون ایالات متحده را نادیده می‌گیرد، که مستلزم نشان دادن مجرمیت قانونی است. فلین استدلال کرد: «گولن خود را یک میانه‌رو نشان می‌دهد، اما در واقع یک اسلام‌گرای تندرو است. او علناً به «سربازان» خود افتخار کرده است که منتظر دستورات او هستند تا هر کاری را که او دستور می دهد انجام دهند. اگر او در واقع یک میانه رو بود، نه در تبعید بود و نه دشمنی رجب طیب اردوغان و دولتش را برانگیخت.» در واقع، فلین استدلال کرد: «شبکه جهانی گسترده گولن همه نشانه‌های مناسبی را دارد که با توصیف یک شبکه خطرناک تروریستی خفته مطابقت داشته باشد.»
مردم پرچم های ترکیه را در آنیتکبیر، مقبره بنیانگذار جمهوری ترکیه مصطفی به اهتزاز در می آورند… [+] کمال آتاتورک، در طول جشن های نود و سومین سالگرد روز جمهوری در 29 اکتبر 2016 در آنکارا.(ADEM ALTAN/AFP/Getty تصاویر)
ناظران ارزیابی‌های متناقضی از گولن ارائه می‌کنند، اما دیدگاه‌های الهیات دقیق او هرچه باشد، تفاوت عمده‌ای بین «اسلام‌گرای افراطی» بودن به طور انتزاعی و تهدید دیگران در عمل وجود دارد. تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر اینکه گولن با دومی مطابقت دارد وجود ندارد. او در سال 1999 وارد ایالات متحده شد، بسیار قبل از اینکه اردوغان به قدرت برسد و ایالات متحده به جنگ با تروریسم کشیده شود. تبعید او تحت رژیم سرکوبگر ناسیونالیست سکولار، که توسط بنیانگذار ترکیه مصطفی کمال آتاتورک ایجاد شد، آغاز شد، که اردوغان بعداً با کمک گولن آن را برچید. و اغلب هر منتقدی به نظر می‌رسد که «عصبانیت رجب طیب اردوغان را تحریک می‌کند»، مذهبی یا سکولار، صلح‌آمیز یا غیرمذهبی.
در مورد ارتباط با اسلام رادیکال، اردوغان با رژیم های اسلام گرا و متجاوز مانند سودان و ایران کار کرده است. حزب عدالت و توسعه او (AKP) ریشه های مشابهی دارد که توسط فلین مورد حمله قرار گرفت. دولت اردوغان از اخوان المسلمین حمایت کرده است که فلین از آن انتقاد کرد و مدعی شد «سنت» آموزش گولن است. سرانجام، همانطور که قبلاً اشاره شد، اردوغان در ابتدا به ظهور دولت اسلامی در سوریه کمک کرد.
اگرچه ترک ها دلایلی برای نگرانی از مخالفت دونالد ترامپ با مهاجرت مسلمانان دارند، اما به نظر می رسد دولت اردوغان آماده پذیرش دولت جدید است. اگر دیدگاه های فلین غالب شود، در بیشتر مسائل، آمریکا دستور آنکارا را انجام خواهد داد.
چرا فلین تورکوفیلی شد؟ برخی استدلال کرده اند که این از فعالیت های لابی او ناشی می شود، چیزی که توسط مشتری درگیر انکار شده است. الی لیک از بلومبرگ این احتمال را مطرح کرد که فلین معتقد است در حال ارائه یک “اورتور دیپلماتیک” یا “بازنشانی” در روابط است که “می تواند اردوغان را برای دادن نیروهای بیشتر، اجازه پروازهای بیشتر ائتلاف و ارائه کمک های بیشتر به شورشیان سوری ترغیب کند.” این به دولت ترامپ این امکان را می دهد که با سوریه و روسیه علیه داعش همکاری نکند.
استدلال دوم منطقی دارد، اگرچه اگر درست باشد، به شدت گمراه است. فلین در تلاشی مشکوک برای به دست آوردن حمایت بی وقفه از سوی دولتی که دیگر با منافع آمریکا همسو نیست، از ایالات متحده بهای گزافی بپردازد. واشنگتن بهترین متحدان منطقه ای خود یعنی کردها را کنار می گذارد و مشکلات آنکارا در سوریه را متعلق به آمریکا می کند. علاوه بر این، ایالات متحده اصول حقوقی و اخلاقی خود را قربانی می‌کند تا اتهامات اثبات‌نشده‌ای از سوی یک رژیم استبدادی فزاینده را به‌عنوان مبنایی برای تحویل دادن یک مخالف سیاسی که در آمریکا به دنبال پناهگاهی از یک دیکتاتور مشتاق بود، بپذیرد. قربانی به دولتی فرستاده می شود که بقایای حکومت قانون را از بین برده و علیه بسیاری از دستگیرشدگان شکنجه به کار برده است.
فلین گفت: «ما باید جهان را از منظر ترکیه ببینیم و ترکیه را به عنوان یک اولویت به رسمیت بشناسیم». اما دیدگاه اردوغان به خوبی نماینده مردم ترکیه نیست. اولویت قرار دادن آن کشور به معنای تسلیم کردن منافع آمریکا به منافع رژیم اردوغان نیست.
سربازان یگان های مدافع خلق کرد (YPG) در نزدیکی دایره ورودی شهر قدم می زنند و به سمت پایگاه های خود در کوبانی، سوریه می روند. جنگجویان کرد سوری مورد تمجید پنتاگون قرار گرفتند. (AP Photo/Jake Simkin، فایل)
به نظر می رسد دیگرانی که ترامپ را احاطه کرده اند، سوگیری فلین را به نفع دیکتاتور-معنا داشته باشند. به عنوان مثال، مایک پنس، معاون رئیس جمهور منتخب، مدت ها حامی سرسخت ترکیه بود و تنها چند سال پیش از آن به دلیل قطع روابط با اسرائیل و حرکت به سمت ایران انتقاد کرد. ولید فارس، مشاور سیاسی، که در پردیس دانشگاه باهچه شهیر در واشنگتن کار می کند، پیشنهاد کرد که دولت آینده هم پرونده گولن و هم همکاری ایالات متحده با YPG را بررسی کند. یکی دیگر از مشاوران ترامپ، مدیر سابق سیا، جیم وولسی، پس از کودتا گفت: «ما دلیل واقعی داریم که بخواهیم اوضاع برای ترک‌ها خوب پیش برود» زیرا «ما در آن بخش از جهان به آنها نیاز داریم». او استدلال کرد که آنها در عراق و سوریه مفید بودند: “ما به ثباتی که آنها می توانند به ارمغان بیاورند، نیاز داریم”، با وجود سرکوب فزاینده.
آنکارا زمانی متحد قوی ایالات متحده بود. شاید دوباره به چنین متحدی تبدیل شود. اما در دوران ریاست جمهوری اردوغان به احتمال زیاد. او انتخاب کرده است که یک دوره متفاوت را طی کند. دولت آینده ترامپ باید سیاست خود را بر این اساس تطبیق دهد.
داگ باندو
* استانداردهای تحریریه چاپ
* چاپ مجدد و مجوزها