برترین ابرخودروهای دهه ۹۰ میلادی

دهه ۹۰ میلادی، سال‌های درخشانی را برای کمپانی‌های خودروسازی دنیا رقم زد. طی این ۱۰ سال، مدل‌های مفهومی جذاب و هیجان انگیز زیادی طراحی و معرفی شدند، اما متاسفانه تنها برخی از آن‌ها به مرحله نهایی و تولید رسیدند. این موضوع غم‌انگیز، درباره بازار ابر ماشین ها نیز صدق می‌کنند. در آن دوران طلایی، ابر خودروهای زیبایی معرفی، اما هرگز تولید نشدند. با دیدن این ۹ مدل مفهومی، پیش خود خواهید گفت که ای کاش، سرنوشت آن‌ها نوع دیگری رقم می‌خورد.

بنتلی هیوندیر

در اواخر دهه ۹۰ که مدیرعامل کمپانی غول فولکس واگن که در آن زمان برندهایی مانند بنتلی، بوگاتی و لامبورگینی را خریده بود، تصمیم گرفت تا سریع‌ترین خودروی جهان را طراحی کند. از آنجایی که انتخاب‌های زیادی برای تعیین برند این ماشین سریع و خشمگین داشت، بعد از مدت‌ها فکر، تصمیم گرفت بنتلی را انتخاب کند. این ماشین فوق جذاب، بر اساس لامبورگینی دیابلو طراحی شد و به یک موتور ۸.۰۰ لیتری مجهز بود که ۶۲۳ اسب بخار و ۷۶۰ نیوتون متر گشتاور تولید می‌کرد.

فولکس واگن W12 سینکرو

مدل مفهومی W12، در نمایشگاه توکیو سال ۱۹۷۷ درخشید. موتوری که روی این فولکس واگن جذاب تعبیه شده بود، بعدها در مدل‌هایی مانند توارگ، آئودی A8 و بنتلی کانتینتال GT استفاده شد. دستور ساخت W12 توسط فردیناند پیچ مرحوم صادر و خود مدل توسط ایتال دیزاین طراحی شد. موتور آن، ۴۱۴ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد و توسط یک جعبه دنده دستی همراهی می‌شد. Volkswagen W12 Syncro، به قابلیت 4WD مجهز بود.

فورد  Ford GT90

در آن زمان‌، جگوار متعلق به فورد محبوب بود بنابراین طراحی مدل‌ مفهومی GT90، تا حد زیادی به مدل XJ220 شباهت داشت. همچنین این ابر خودرو گیربکس پنج سرعته‌ و شاسی خود را (که برای GT90 دچار تغییراتی شده بود) از جگوار قرض گرفت. به جای استفاده از موتورهای جگوار، فورد Ford گرفت که یک پیشرانه ۶.۰۰ لیتری V12 قدر بسازد که ۷۵۰ اسب بخار نیرو تولید کند. در آن زمان، این موتور قدرتمند می‌توانست تنها در عرض سه ثانیه، سرعت را از صفر به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند. تمامی پنل‌های بدنه از جنس فیبر کربنی بودند و به جای سقف‌های حوصله سر بر و عادی، از یک گنبد شیشه‌ای استفاده شده بود.

آئودی آووس کواترو

با دیدن تصویر این آئودی، محال است باور کنید که متعلق به تقریبا ۳۰ سال پیش، یعنی سال ۱۹۹۱ است! طراحان برای دیزاین این مدل مفهومی نفس‌گیر، از ماشین‌های مسابقه‌ای اتو یونیون الهام گرفته بودند. بدنه آووس و شاسی آن، از جنس آلومینیومی بود که با دست کوبیده بودند. بدنه بدون رنگ این آئودی، آدم را به یاد سفینه‌های فضایی فیلم‌‌های علمی-تخیلی می‌اندازد.

موتور، برعکس بدنه این خودرو متریال عجیب و غیر معمولی نداشت، اما از آنجا که در زمان معرفی آووس موتور آماده نبود، آئودی از یک ترفند عجیب و غریب استفاده کرد. این کمپانی با استفاده از چوب و پلاستیک یک موتور درست کرده و با استفاده از رنگ، آن را به شکل یک پیشرانه واقعی درآورد تا Avus برای شرکت در نمایشگاه آماده باشد.

لامبورگینی کالا

رقابت لامبورگینی و فراری، موضوعی دیرینه بوده و نه از خدا پنهان است و نه از ما! چند سال پیش از معرفی آئودی-اِرا گالاردو که در سال ۲۰۰۳ قدم به عرصه گذاشت، لامبورگینی به دنبال تولید یک ابر خودرو برای رقابت با فراری ۳۵۵ و جانشینی جالپا (Jalpa) بود که در سال ۱۹۸۸ از رده خارج شد.

کالا که توسط یک موتور V10 حدود ۳۹۵ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد در نمایشگاه ژنو سال ۱۹۵۵ رونمایی شد. پیشرانه این ماشن توسط یک گیربکس غیر اتوماتیک شش سرعته همراهی می‌شد. همه در انتظار تولید نهایی این ابر خودروی جذابی بودند که توسط ایتلا دیزاین طراحی شده بود، اما این آرزو هرگز به حقیقت نپیوست چرا که پرونده Calà قدرتمند در سال 1998 بسته شد.

مرسدس بنز C112

مدل مفهومی C112، از عموزاده‌های C11 بود و در سال ۱۹۹۱، در نمایشگاه فرانکفورت رونمایی شد. طراحی این ماشین مرسدس بنز هم درست مانند آئودی آووس، از دوران خود جلوتر بود، البته با این تفاوت که آئودی عجیب‌تر به نظر می‌رسید. در حقیقت، C112 بیش از اینکه یک مدل مفهومی باشد، مانند W12 به بستری برای تست و آزمایش تکنولوژی‌های آینده تبدیل شد. موتور مِرک (Merc) ۶.۰ لیتری و ۱۲ سیلندر آن، مجهز به تکنولوژی «Active Body Control » برای سیستم تعلیق بود. این فناوری تا حدود ۸ سال بعد از معرفی این مدل، وارد مرحله تولید نشد.

بی ام و نازکا

پسر ۲۶ ساله جورجتو جوجار، کسی بود که این ابر خودرو بی ام و را طراحی و آن را راهی نمایشگاه ژنو ۱۹۹۱ کرد. موتور V12 نازکا M12، در وسط خودرو تعبیه شده بود و ۳۰۰ اسب بخار تولید می‌کرد. شاید این مقدار نیرو در مقایسه با دیگر مدل‌های این لیست زیاد به چشم نیاید، اما نکته مهم، وزن کم ۱۱۰۰ کیلوگرمی M12 بود. طول نازکا چهار متر و عرض آن دو متر بود. سال بعد، نسخه به روز شده نازکا که C2 نام داشت، با همکاری بی ام و ایتال دیزاین معرفی شد.

آلفا رومئو سیگرا

درست مانند مدل قبلی، این آلفارومئو نیز با همکاری پسر Giorgetto Giugiaro، طراح معروف، طراحی شد. در سال ۱۹۹۷، سیگرا و موتور ۳.۰ لیتری توربوشارژ دو قلو V6 آن، توجهات زیادی را پس از رونمایی به خود جلب کردند. موتور آلفارومئو سیگرا ۴۰۰ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد و به کمک جعبه دنده شش سرعته و قابلیت 4WD، این ماشین بزرگ را به حرکت در می‌آورد. آنطور که گفته می‌شود، سرعت آن در چهار ثانیه به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

یاماها OX99-11

بدون شک جایزه عجیب‌ترین طراحی و مدل مفهومی این لیست به این یاماها که شبیه یک کودک شاد و خندان است تعلق می‌گیرد! OX99-11 ‌از موتور یاماها F1  استفاده می‌کرد و بیش از هر مدل دیگری به مرحله تولید نزدیک بود. هر سه مدل اولیه این ابر ماشین و موتورهای ۳.۵ لیتری V12 آنها در انگلستان تولید شدند، اما یاماها می‌ترسید که ابر ماشینش نتواند خود را در دل بازار جا کند، بنابراین آن را از خط تولید کنار گذاشت.

نویسنده: پرستو مهدی قلیخان / تیم تولید محتوا خودرو45