تأثیرگذارترین پیشرفت‌های ایمنی در طول ۷۵ سال تاریخ F1

فرمول یک (F1) همواره عناصری از خطر را در خود داشته است. با این حال، با پیشرفت تکنولوژی و رویه‌های ایمنی، این ورزش اکنون بسیار ایمن‌تر از گذشته است. در این مقاله، پنج مورد از تأثیرگذارترین پیشرفت‌های ایمنی در طول ۷۵ سال تاریخ فرمول یک را بررسی می‌کنیم.

**لباس رانندگان**

در دهه ۵۰ میلادی، رانندگان فرمول یک بیشتر به راحتی و استایل توجه داشتند تا ایمنی. آنها اغلب پیراهن‌های پولو و شلوارک می‌پوشیدند. اما با افزایش نرخ سوختگی رانندگان در حوادث، فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (FIA) در سال ۱۹۶۳ قوانینی را برای پوشیدن لباس‌های ضد حریق وضع کرد. این لباس‌ها توسط کارشناسان فضایی ناسا توسعه داده شدند.

لباس‌های مسابقه‌ای امروزی از لایه‌های سبک پارچه Nomex استفاده می‌کنند که در برابر حرارت بسیار مقاوم هستند. این لباس‌ها همچنین بسیار راحت و انعطاف‌پذیر هستند تا رانندگان بتوانند به راحتی حرکت کنند.

**مونوکوک**

مونوکوک فیبر کربنی که به عنوان سلول بقا نیز شناخته می‌شود، از زمانی که مک‌لارن در سال ۱۹۸۱ از آن استفاده کرد، بخش حیاتی ایمنی خودروهای F1 بوده است. مونوکوک از فیبر کربن و Kevlar ساخته شده است و به عنوان یک ساختار محافظ برای راننده عمل می‌کند.

مونوکوک شبکه پیچیده‌ای از سیم‌ها و حسگرها را در خود جای داده است و پس از هر مسابقه به شدت مورد بررسی قرار می‌گیرد تا اطمینان حاصل شود که یکپارچگی ساختاری آن به خطر نیفتاده است.

**بریرهای ایمنی**

بریرهای آرمکو از اواخر دهه ۱۹۶۰ به بعد معرفی شدند تا جایگزین موانع کاهی و بتنی شوند. این بریرها از فولاد ساخته شده‌اند و به شکل “W” قالب‌گیری شده‌اند تا انرژی ناشی از تصادف را پراکنده کنند.

**دستگاه هانس**

دستگاه هانس (Head and Neck Support) برای جلوگیری از شکستگی‌های قاعده جمجمه در رانندگان طراحی شده است. این دستگاه از فیبر کربن ساخته شده و به کلاه ایمنی و کمربند ایمنی متصل می‌شود.

**هالو**

هالو یکی از بزرگترین پیشرفت‌های ایمنی در فرمول یک است که در سال ۲۰۱۸ معرفی شد. این دستگاه از تیتانیوم مخصوص هوافضا ساخته شده است و می‌تواند باری معادل ۱۱۶ کیلونیوتن را به صورت عمودی به سمت پایین تحمل کند. هالو در بسیاری از حوادث از جمله برخورد مکس ورشتپن با لوئیس همیلتون و تصادف ژو چینی در سیلورستون، از آسیب‌های شدید جلوگیری کرده است.