از پورشه می تا فراری می ؛ جنجال دوباره بر سر اصالت طراحی محصولات شیائومی

در دنیای پر رقابت خودروهای برقی، طراحی ظاهری به یکی از مهم‌ترین ابزارهای بازاریابی تبدیل شده است. این موضوع به ویژه در بازار چین، که برندهای نوپا و فناور محور در حال رقابت شدید با خودروسازان جهانی هستند، از اهمیت دوچندانی برخوردار است. آخرین نمونه از این رقابت‌ها، جنجال طراحی پیرامون شاسی بلند جدید شیائومی، YU7، است که بحث‌های زیادی درباره اصالت طراحی و الهام گیری از برندهای لوکس جهانی به راه انداخته است.

ماجرای جنجال طراحی YU7 از پستی در شبکه اجتماعی ویبو شروع شد، جایی که “آی تایچنگ”، رئیس پیشین برند آنوو، زیرمجموعه شرکت نیو، جمله‌ای معنادار منتشر کرد: “کارآفرینان و مصرف کنندگان باید از اصالت حمایت کنند.” اگرچه وی بعداً مدعی شد که این گفته‌ها خطاب به صنعت خودروسازی نبوده است، اما بسیاری از کاربران این سخنان را مستقیماً مرتبط با طراحی خودروهای شیائومی، به ویژه SU7 و YU7، دانستند.

آی تایچنگ پیش از این نیز از برندهایی که “بر تقلید بنا شده‌اند” انتقاد کرده بود. بنابراین، گمانه‌زنی‌ها درباره هدف این اظهارات به سرعت به سمت شیائومی و محصولات اخیرش معطوف شد.

نقطه اوج این بحث‌ها زمانی بود که اکانت رسمی فراری چین در ویبو، نسخه‌ای از مدل پوروسانگو را با رنگ سبز کلاسیک Verde Dora به نمایش گذاشت. این رنگ که شصت سال پیش توسط انزو فراری انتخاب شده بود، همزمانی جالبی با رونمایی شیائومی از YU7 در رنگ سبز زمردی داشت.

رنگ سبز شیائومی YU7، که به گفته مدیرعامل این شرکت، لی جون، از زمردهای کلمبیایی الهام گرفته شده است، در فضای مجازی به سرعت با رنگ خودروی فراری مقایسه شد. اندکی بعد، کاربران چینی لقب “فراری می” را به YU7 دادند، مشابه لقبی که پیش‌تر به SU7 داده شده بود، یعنی “پورشه می”.

در ادامه این بحث‌ها، برخی کاربران با مقایسه طراحی فراری پوروسانگو با مزدا CX-4 مدل ۲۰۱۶، نکته‌ای جالب مطرح کردند؛ اینکه شاید الهام‌گیری طراحی از ابتدا در زنجیره‌ای تکرار شونده میان خودروسازان وجود دارد. بد نیست اشاره کنیم که تویوتا کراون اسپرت نیز سالهاست که به “فراری ژاپنی” معروف است.

در این میان، برخی معتقدند که اصول طراحی اصیل در واقع از برندهایی مانند مزدا سرچشمه گرفته‌اند و اکنون توسط برندهایی چون فراری و شیائومی ادامه یافته‌اند. این دیدگاه بار دیگر مرزهای بین تقلید، الهام، و نوآوری را به چالش می‌کشد.

در برابر تمام این انتقادات، لی جون با اطمینان تأکید کرده است که طراحی محصولات شیائومی کاملاً اصیل بوده و تمامی عناصر با دقت بالا و بر اساس ارزش‌های برند طراحی شده‌اند. او همچنین اعلام کرد که تاکنون بیش از ۲۵۸ هزار دستگاه از مدل SU7 به مشتریان تحویل داده شده است؛ آماری که نشان‌دهنده استقبال گسترده بازار است، حتی با وجود انتقادات.

واقعیت این است که علیرغم تمام نقدها، سدان شیائومی SU7 توانسته است فروش قابل توجهی را تجربه کند و حتی از مدل‌های مطرحی مانند تسلا مدل ۳ و بی وای دی هان پیشی بگیرد. این موفقیت نشان می‌دهد که بخش بزرگی از مشتریان، بیش از آنکه نگران “اصالت طراحی” باشند، به ترکیبی از عملکرد، فناوری، و قیمت توجه می‌کنند.

حال باید دید آیا YU7 نیز می‌تواند در بازار رقابت‌پذیر خودروهای الکتریکی همین مسیر را ادامه دهد یا لقب “فراری می” در نهایت به مانعی برای محبوبیت آن تبدیل خواهد شد.

بحث بر سر اصالت طراحی در دنیای خودرو هیچ‌گاه متوقف نمی‌شود. از شورولت‌هایی که شبیه رولزرویس طراحی می‌شدند تا هونداهایی با الهام از فراری، تاریخچه این صنعت همواره پر از الهام‌گیری و حتی تقلید بوده است.

اما در عصر رسانه‌های اجتماعی، سرعت انتشار و واکنش‌ها بسیار بیشتر شده و برندها با کوچک‌ترین شباهت‌ها تحت فشار افکار عمومی قرار می‌گیرند.

در این میان، آنچه اهمیت دارد، واکنش برندها و چگونگی مواجهه با این چالش‌هاست. به‌نظر می‌رسد شیائومی، با اتکا به داده‌های فروش و رویکرد شفاف در پاسخ‌گویی، توانسته فعلاً از طوفان انتقادات عبور کند. اما مسیر پیش‌رو برای YU7 هنوز آغاز نشده است و باید دید در عمل چه جایگاهی در بازار برای خود خواهد ساخت.

شیائومی YU7 در سه نسخه راهی بازار می‌شود. مدل پایه این شاسی بلند برقی دارای تک موتور عقب با ۳۱۵ اسب بخار قدرت، ۵۲۸ نیوتن متر گشتاور، شتاب صفر تا صد ۵.۸۸ ثانیه و حداکثر سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت است. مدل پرچمدار این خودرو، YU7 Max AWD، از دو موتور با توان ترکیبی ۶۸۱ اسب بخار و ۸۶۶ نیوتن متر گشتاور بهره می‌برد. شتاب صفر تا صد این نسخه ۳.۲۳ ثانیه و حداکثر سرعت آن ۲۵۳ کیلومتر بر ساعت اعلام شده است.