خودروهای اروپایی که در بازار آمریکا شکست خوردند

نیازها و انتظارات خریداران خودرو در دو سوی اقیانوس اطلس همیشه بسیار متفاوت بوده است. این تفاوت باعث می‌شود که مدل‌های ساخت آمریکای شمالی در اروپا موفق نباشند و بالعکس. بااین‌حال، خودروسازان از تلاش برای ورود به این بازارها دست نکشیده‌اند. گاهی این تلاش نتیجه‌ای قابل‌قبول دارد اما گاهی کاملاً شکست می‌خورد.

در اینجا نگاهی به برخی از خودروهای اروپایی می‌اندازیم که به دلایل مختلف در آمریکا شکست خوردند.

خودروهای اروپایی ناکام در آمریکا

بیوک کاسکادا

کاسکادا یکی از چندین خودرویی در این لیست است که هرچند برند آمریکایی داشت اما در اروپا تولید می‌شد. این خودروی چهارنفره روباز درواقع محصول اوپل بود که در آمریکا نسبت به سایر نقاط عملکرد بهتری داشت اما این موفقیت چندان چشمگیر نبود. فروش در سال 2016 به اوج خود با 7,153 دستگاه رسید و پس‌ازآن هرسال کاهش یافت و در سال 2019 که تولید متوقف شد، به تنها 2,535 دستگاه رسید.

کادیلاک کاترا

تصمیم کادیلاک در دهه 1990 برای عرضه خودرویی به سبک اروپایی که مشتریان جوان‌تر را جذب کند، منجر به تولید کاترا شد؛ این خودرو اما اساساً نسخه ری‌بج شده اوپل اومگا بود که در آلمان ساخته می‌شد.

این پروژه اما خوب پیش نرفت و کاترا در هشت سال تنها 95 هزار مشتری آمریکایی پیدا کرد که بیش از نیمی از آن‌ها در سال‌های 1997 و 1998 بودند. این خودرو به‌طور کامل توسط رقیب هم‌رده‌اش، لکسوس GS، از نظر فروش شکست خورد.

کرایسلر TC مازراتی

در دهه 90، کرایسلر با مازراتی برای تولید یک گرندتورر روباز همکاری کرد. این خودرو که در ایتالیا ساخته شد، در بهترین سال خود تنها 3,298 دستگاه فروخت. یکی از مشکلات، قیمت پایه بالای 30 هزار دلار آن بود که رقم بسیار بالای برای چنین خودرویی محسوب می‌شد. درعین‌حال، این قیمت برای پوشش هزینه پروژه مدیر اجرایی کرایسلر آن را حدود 600 میلیون دلار (حدود 1.3 میلیارد دلار به پول امروز) تخمین زد، بسیار پایین بود.

فیات 124 اسپایدر

فیات 124 اسپایدر بر پایه مزدا MX-5 ساخته شد و در کنار آن در هیروشیمای ژاپن تولید می‌شد اما به موتور توربوشارژ فیات مجهز بود. در آمریکا، زمان بهینه ماندن خودرو در نمایندگی تا پیدا شدن خریدار، 60 روز است درحالی‌که در سال 2019 این رقم برای فیات 124 اسپایدر 461 روز اعلام شد. آمریکایی‌ها به‌طورکلی به این خودرو علاقه‌ای نداشتند و هیچ‌گاه در یک سال بیش از 4,500 خریدار آمریکایی پیدا نکرد. فروش در اروپا اما بسیار بالاتر بود و دو بار از 7,500 دستگاه فراتر رفت.

جگوار X تایپ

X تایپ به‌عنوان اولین جگواری که با سامانهٔ چهارچرخ محرک و پیشرانهٔ دیزلی قابل خریداری بود، در هیچ کجا فروش خوبی نداشت اما در آمریکا شرایط بدتر بود. البته فروش این خودرو در آمریکا در سال 2002 با کمی بیش از 33 هزار دستگاه که حدود 10 درصد بیشتر از اروپا بود، شروع قدرتمندی داشت اما درحالی‌که فروش اروپا برای مدت کوتاهی رشد کرد، تقاضا در آن‌سوی اقیانوس اطلس خیلی زود کاهش یافت و در سال ۲۰۰۶ به تنها ۵ هزار دستگاه رسید.

مایباخ

دایملر پس از دست دادن فرصت خرید برندهای بنتلی یا رولزرویس به رقبای اصلی آلمانی خود، با مایباخ 57 و 62 تلاش کرد وارد بازار خودروهای فوق لوکس شود. این پروژه در اوایل قرن بیست‌ویکم آغاز شد و در سال 2013 به‌طور کامل کنار گذاشته شد. این خودروهای اروپایی اما یک شکست کامل بودند و بیشترین فروشی که در آمریکا تجربه کرد تنها ۲۴۴ دستگاه در سال ۲۰۰۴ بود که طی سال‌های بعد این رقم به زیر ۲۰۰ دستگاه رسید. امروزه از نام مایباخ به‌عنوان نسخه فوق لوکس برای برخی مدل‌های مرسدس مثل S کلاس و GLS استفاده می‌شود.

پلیموث کریکت

با وجود نام آمریکایی، پلیموث کریکت نسخه‌ای ری‌بج شده از هیلمن اونجر بود. این اتفاق پس از خرید گروه روتس بریتانیا (همان شرکت سازنده پیکان) توسط کرایسلر در سال 1967 رخ داد که دسترسی به مدل‌های ساخت بریتانیا را فراهم کرد.

در سال 1970، کریکت به مشتریان آمریکایی معرفی شد یعنی زمانی که عرضهٔ مدل‌های کامپکت در این کشور آغاز شده بود ولی بااین‌حال، استقبال از این خودرو اصلاً خوب نبود. فروش کریکت در سال ۱۹۷۱ یک‌دهم شورلت وگا و فورد پینتو بود و دو سال بعد کرایسلر این پروژه را کنار گذاشت.

رنو دوفین

دوفین ابتدا در آمریکا موفق عمل کرد و فروش سالانه به‌سرعت به بیش از 100 هزار دستگاه رسید اما خیلی زود مشخص شد که کیفیت ساخت آن برای مسافت‌های طولانی معمول در آمریکا کافی نیست. درنتیجه، ارزش نمونه‌های دست‌دوم دوفین سقوط کرد و ده‌ها هزار دوفین در سراسر کشور بلااستفاده باقی ماندند. این زیان مالی رنو را تا مرز نابودی پیش برد.

روور 3500

آخرین خودرویی که با نشان روور که در آمریکا فروخته شد، نسخه 3.5 لیتری V8 مدل SD1 بود. انتظار می‌رفت مشتریان آمریکایی به خودرویی خوش‌قیافه با موتور V8 و محرک عقب روی خوش نشان دهند اما قدرت نسبتاً کم تنها 133 اسب بخاری، کیفیت ساخت پایین و بازاریابی محدود، منجر به شکست این ماشین شد. روور 3500 به‌طور رسمی تنها در سال‌های 1980 و 1981 عرضه شد و مجموع فروش آن تنها کمی بیش از هزار دستگاه بود.

فولکس‌واگن فیتون

فیتون با وجود ویژگی‌های تحسین‌برانگیز، در اکثر بازارها با مشکل مواجه شد زیرا نصب نشان یک برند معمولی روی خودرویی لوکس، تضادی ایجاد کرد که مشتریان نتوانستند آن را بپذیرند. فروش فیتون در اروپا کم اما در آمریکای شمالی بدتر بود تا جایی که فولکس‌واگن اعتراف کرد آمریکایی‌ها علاقه‌ای به این خودرو ندارند و فروش آن را پس از تنها دو سال متوقف کرد.

Copy URL URL Copied