خودرو های بنزینی در برابر خودرو های هیبریدی ؛ هر کدام چه مزایایی دارند؟

پیشرانه یک خودروی هیبریدی ترکیبی از یک موتور سنتی با سوخت فسیلی (بنزینی) و نوعی کمک الکتریکی است. آنچه «هیبرید خفیف» نامیده می‌شود، دینام موتور را با یک موتور-ژنراتور جایگزین می‌کند که هنگام ترمزگیری، انرژی که معمولاً به هدر می‌رود را به‌صورت برق ذخیره می‌کند. سپس این برق می‌تواند برای افزایش توان خروجی پیشرانه از طریق همان موتور-ژنراتور، یا برای راه‌اندازی تجهیزات برقی خودرو، یا هر دوی آن‌ها به کار گرفته شود.

یک خودروی هیبریدی کامل دست‌کم یک موتور برقی در ساختار پیشرانه خود دارد که معمولاً درون گیربکس یا بین گیربکس و موتور قرار گرفته است. این موتورها نسبت به موتورهای برقی موجود در هیبریدهای خفیف قوی‌تر هستند. بنابراین می‌توانند انرژی بیشتری را از طریق ترمز احیاکننده بازیابی کرده و نیروی بیشتری به پیشرانه اضافه کنند تا قدرت تولیدشده توسط موتور بنزینی را تکمیل کنند. در نتیجه، کمک هیبریدی محسوس‌تر است و ممکن است هنگام رانندگی، تغییر حالت پیشرانه بین حالت صرفاً بنزینی، صرفاً برقی یا ترکیبی از هر دو را احساس کنید.

دسته‌ای دیگر نیز وجود دارد به نام خودروهای هیبریدی قابل شارژ از طریق پریز (PHEV) یا به‌اختصار «هیبریدی‌های شارژی» که همان‌طور که از نامشان پیداست می‌توان آن‌ها را برای شارژ باتری داخلی به برق شهری متصل کرد. باتری این خودروها ظرفیت بیشتری نسبت به هیبریدهای معمولی دارد و این امکان را فراهم می‌سازد که یک مسافت قابل توجه را تنها با نیروی برق طی کنند، بدون نیاز به استفاده از موتور بنزینی.

خودروهای بنزینی-برقی امروزی در طیف وسیعی از اشکال و اندازه‌ها عرضه می‌شوند. برای مثال، جیپ گرند چروکی 4xe این فناوری را به یک شاسی‌بلند میان‌سایز راحت و توانمند از یک برند آمریکایی معتبر آورده است. در همین راستا همه سیستم‌های هیبریدی نیز صرفاً برای افزایش بهره‌وری سوخت طراحی نشده‌اند. امروزه فراری‌ها و لامبورگینی‌ها نیز از سیستم‌های هیبریدی بهره می‌برند؛ نه برای صرفه‌جویی، بلکه برای افزایش توان خروجی و از بین بردن وقفه‌های گشتاور که ذاتاً در موتورهای درون‌سوز وجود دارد.

همه این موارد نشان می‌دهند که خودروهای هیبریدی انرژی‌ای را که معمولاً به هدر می‌رود، جذب کرده و مورد استفاده قرار می‌دهند. بسته به طراحی و تنظیمات کارخانه سازنده و همچنین حالت عملکرد خودرو، سیستم هیبریدی می‌تواند این انرژی را یا برای کاهش مصرف سوخت به‌کار گیرد یا برای افزایش قدرت. در نهایت، نتیجه در بیشتر موارد یکسان است: خودرویی که نسبت به مدل صرفاً بنزینی مشابه، سوخت کمتری مصرف می‌کند.

مزایای خودرو های بنزینی

خودروهای غیرهیبریدی که تنها از موتور بنزینی استفاده می‌کنند، فاقد باتری‌های پرفشار و پرحجم مورد استفاده در خودروهای هیبریدی هستند. به همین دلیل طراحی ساده‌تری دارند و از نظر نگهداری و تعمیرات آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر هستند. همچنین قیمت آن‌ها نسبت به مدل‌های هیبریدی مشابه کمتر است. این تفاوت را می‌توان به‌وضوح در مدل‌هایی که هر دو نسخه را ارائه می‌دهند، مانند هوندا CR-V و کیا اسپورتیج مشاهده کرد.

از آنجا که این خودروها فاقد موتورهای برقی و باتری‌های بزرگ هستند معمولاً وزن کمتری نسبت به همتایان هیبریدی خود دارند. همچنین تجربه رانندگی سنتی‌تری را ارائه می‌دهند؛ بدون تغییر حالت بین الکتریکی، بنزینی یا ترکیبی، که ممکن است برای برخی رانندگان آزاردهنده باشد. علاوه بر این در خودروهای بنزینی گیربکس‌های سنتی چندسرعته رایج‌تر هستند، در حالی که در بسیاری از خودروهای هیبریدی از گیربکس‌های پیوسته‌متغیر (CVT) استفاده می‌شود که ممکن است برای برخی رانندگان ناخوشایند باشد.

انتخاب میان خودروی هیبریدی و بنزینی