۷ شماره نمادین در F1 و داستان‌های آنها

اگرچه در ابتدا شماره‌های رانندگان F1 به عنوان وسیله‌ای برای شناسایی راننده هر خودرو استفاده می‌شد اما این شماره‌ها در طول سال‌ها به میراثی نمادین در این ورزش تبدیل شده‌اند. روند اختصاص شماره راننده در طول تاریخ مسابقات قهرمانی تکامل یافته است. بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۳، این شماره‌ها بر اساس هر مسابقه تعیین می‌شدند اما در سال ۱۹۷۴ سیستمی سازگارتر بر اساس جدول رده‌بندی قهرمانی تیم‌ها در سال ۱۹۷۳ به اجرا درآمد.

به گزارش آخرین خودرو، این روند در ابتدا به این معنی بود که تیم قهرمان، حتی اگر راننده قهرمان مسابقات را ترک کرده باشد، شماره‌های ۱ و ۲ را به خود اختصاص می‌داد. البته این قانون کمی تغییر کرد و تصمیم گرفته شد که دارنده عنوان قهرمانی می‌توانست در صورت انتقال به تیم دیگر، شماره ۱ را با خودش ببرد؛ به عنوان مثال، دیمون هیل (Damon Hill) در سال ۱۹۹۷ پس از کسب عنوان قهرمانی با تیم ویلیامز (Williams) در فصل قبل، این شماره را در حالی که برای تیم Arrows مسابقه می‌داد، به تن داشت.

همچنین در سال ۱۹۹۶ تحولی رخ داد که منجر به تغییر شماره‌ها هر سال بر اساس رتبه‌بندی آخرین فصل شد. پیش از این، شماره‌های اختصاص داده شده در سال ۱۹۷۴ به طور دائم در اختیار هر تیم باقی می‌ماند، مگر اینکه آنها مدعی قهرمانی باشند که در این صورت با برندگان قبلی عنوان قهرمانی عوض می‌شدند.

از سال ۲۰۱۴، هر راننده می‌تواند شماره خود را انتخاب کند و سپس در اختیار او باقی می‌ماند. این شماره باید بین شماره ۲ تا ۹۹ باشد، در حالی که شماره‌های مورد استفاده رانندگان سابق، زمانی که دارنده قبلی دو فصل متوالی در این ورزش شرکت نکرده باشد، برای استفاده راننده دیگر در دسترس قرار می‌گیرد.

هم قبل از اجرای سیستم فعلی و هم بعد از آن، شماره‌های چندین راننده جایگاه ویژه‌ای در این ورزش پیدا کرده‌اند. در این مطلب، هفت شماره معروف از گذشته و حال F1 را معرفی می‌کنیم و به داستان‌های پشت آنها می‌پردازیم.

شماره ۴۴

با عددی شروع می‌کنیم که یکی از شناخته‌شده‌ترین و موفق‌ترین در دوران مدرن F1 است. وقتی رانندگان از سال ۲۰۱۴ می‌توانستند شماره خودشان را انتخاب کنند، لوئیس همیلتون شماره ۴۴ را انتخاب کرد.

داستان پشت انتخاب او به همان روزهای اولیه دوران حرفه‌ای‌اش برمی‌گردد. قهرمان هفت دوره مسابقات جهانی اینگونه توضیح می‌دهد که وقتی هشت ساله بوده است، یک ماشین کارتینگ خیلی قدیمی داشته است که حدود پنج یا شش خانواده مختلف مالک آن بودند! پدرش این کارتینگ را خریداری کرده است، آن را بازسازی کرده است و در اولین مسابقه‌ شرکت کردند و پدر لوئیس نمی‌دانست از چه شماره‌ای استفاده کند و اتفاقا پلاک ماشینش ۴۴ بود؛ شماره‌ای که سال‌ها با آن مسابقه داده است.

همیلتون ادعا می‌کند که این شماره به او وفادار بوده است و آمار قطعاً از نظر افتخارات این موضوع را تأیید می‌کنند. شماره ۴۴ در شش فصل از هفت فصل قهرمانی این راننده بریتانیایی، زینت‌بخش ماشین او بوده و ۸۳ پیروزی از ۱۰۵ پیروزی گرندپری او را به ارمغان آورده است.

شماره ۵

در حالی که شماره ۴۴ مترادف با همیلتون است، شماره ۵ در مسیر تبدیل شدن به دومین شماره موفق رانندگان در تاریخ F1 توسط چندین راننده مشهور حمل شده است! در مجموع نه عنوان قهرمانی رانندگان با ماشین شماره ۵ کسب شده است.

 این شکوه با پیروزی توسط امرسون فیتیپالدی (Emerson Fittipaldi) آغاز شد؛ زمانی که او اولین تاج قهرمانی تیم مک‌لارن (McLaren’) را در سال ۱۹۷۴ به دست آورد. افتخار قهرمانی با این شماره پس از آن توسط ماریو آندرتی (Mario Andretti) (1978)، نلسون پیکه  (Nelson Piquet) (1981، ۱۹۸۳)، نایجل منسل (Nigel Mansell) (1992)، مایکل شوماخر (Michael Schumacher) (1994)، دیمون هیل (Damon Hill) (1996)، فرناندو آلونسو (Fernando Alonso) (2005) و سباستین فتل (Sebastian Vettel) (2010) دنبال شد. در حالی که فتل از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ شماره ۱ را بر تن داشت که نشان دهنده قهرمانی‌های متوالی او بود، او از سال ۲۰۱۵ به بعد شماره ۵ را به عنوان شماره خود انتخاب کرد که پیش از این در دوران جوانی او موفقیت‌هایی را به همراه داشت.

پس از خداحافظی او از این ورزش در پایان سال ۲۰۲۲، شماره ۵ برای دو فصل دیگر برای فتل رزرو شده بود اما از سال ۲۰۲۵ که دوباره برای استفاده در دسترس قرار گرفت، این شماره اکنون توسط گابریل بورتولتو (Gabriel Bortoleto)، راننده تازه‌کار تیم کیک سائوبر (Kick Sauber)، استفاده می‌شود.

شماره ۱۲

شماره ۱۲ در این فصل دوباره به یک منظره آشنا در F1 تبدیل شده است، و کیمی آنتونلی (Kimi Antonelli) آن را برای اولین فصل حضورش به عنوان راننده تیم مرسدس (Mercedes) انتخاب کرده است.

آنتونلی علاوه بر کسب چندین عنوان قهرمانی در رده‌های سنی نوجوانان، اذعان کرده است که انتخاب او بر اساس این واقعیت بوده است که شماره ۱۲ توسط الگوی او یعنی آیرتون سنا (Ayrton Senna) استفاده می‌شده است. قهرمان سه دوره مسابقات جهانی، این شماره را در دوران مسابقه برای تیم لوتوس (Lotus) بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۷ به تن داشت. سنا دوباره در سال ۱۹۸۸ وقتی به تیم مک‌لارن پیوست، از شماره ۱۲ استفاده کرد، فصلی که در آن تیم کاملاً مسلط بود و سنا اولین قهرمانی جهان خود را به دست آورد.

اتفاقاً، شماره ۱۲ همچنین شماره‌ای بود که توسط فراری نیکی لائودا (Niki Lauda) در طول اولین فصل قهرمانی خود در سال ۱۹۷۵ پوشیده می‌شد.

شماره ۲۷

برای شماره‌ای با تاریخچه‌ای خاص در این ورزش، به شماره ۲۷ نگاهی بیندازید. این شماره که اولین بار در اواخر دهه ۱۹۷۰ با تیم ویلیامز و به رانندگی آلن جونز (Alan Jones) به شهرت رسید و در سال ۱۹۸۰ به قهرمانی رسید، شاید بیشترین ارتباط را با ژیل ویلنوو (Gilles Villeneuve) افسانه‌ای داشته باشد. این راننده کانادایی فقط ۱۹ گرندپری با فراری شماره ۲۷ رانندگی کرده باشد و در واقع چهار تا از شش برد F1 خود را با فراری شماره ۱۲ به دست آورده باشد اما این شماره‌ای است که با میراث او گره خورده است، نمادی از مهارت خیره‌کننده او در رانندگی.

در سال‌های پس از تصادف مرگبار ویلنوو در گرندپری بلژیک ۱۹۸۲، شماره ۲۷ توسط افرادی مانند نایجل منسل، آلن پروست (Alain Prost) و ژان آلسی (Jean Alesi) در طول دوران حضورشان در فراری مورد استفاده قرار گرفت. اما این شماره در ماشین مک‌لارن بود که دومین عنوان قهرمانی خود را به لطف آیرتون سنا در سال ۱۹۹۰ تجربه کرد.

امروزه این شماره توسط نیکو هالکنبرگ (Nico Hulkenberg) استفاده می‌شود، اگرچه دلیل انتخاب شماره ۲۷ توسط این راننده آلمانی لزوماً به گذشته تاریخی آن مربوط نمی‌شود؛ راننده تیم کیک سائوبر به سادگی روز و ماه تولد خودش یعنی ۱۹ آگوست (۰۸) را برای این شماره برگزیده است.

شماره ۲۲

حالا به عددی می‌رسیم که تاریخچه‌ای جذاب را با خود به همراه دارد. در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰، ماشین شماره ۲۲ عموماً نماینده یک تیم عقب‌مانده بود! با توجه به اینکه تخصیص امتیاز بر اساس قهرمانی تیم‌های فصل قبل بود، تیمی که در انتهای جدول قرار داشت، متعاقباً اعداد ضعیف‌تر را دریافت می‌کرد. با این حال، وقتی تیم مک‌لارن در سال ۲۰۰۷ به دلیل رسوایی Spygate از امتیازات سازنده خود محروم شد، این تیم برای فصل ۲۰۰۸ از شماره‌های ۲۲ و ۲۳ استفاده کرد، که اولی زینت‌بخش ماشین لوئیس همیلتون در زمان ورود به سال دوم رانندگی‌اش در F1 بود.

پس از آن، یک فصل خیره‌کننده بود که در آن همیلتون اولین قهرمانی جهان خود را به دست آورد، به این معنی که این بریتانیایی در سال ۲۰۰۹ از شماره ۱ استفاده کرد. این موضوع باعث شد تا شماره ۲۲ به تیم تازه تأسیس یعنی Brawn GP منتقل شود و برای رقیب او یعنی جنسن باتن (Jenson Button) باشد.

برخلاف انتظار، شماره ۲۲ دوباره موفقیت عنوان قهرمانی را تجربه کرد زیرا که باتن و تیم Brawn GP با نتیجه‌ای افسانه‌ای که در تاریخ F1 ماندگار شد، به هر دو قهرمانی دست یافتند. باتن از سال ۲۰۱۴ به بعد این شماره را به عنوان شماره خودش انتخاب کرد، در حالی که اکنون توسط یوکی سونودا (Yuki Tsunoda) استفاده می‌شود.

شماره ۱

موفق‌ترین شماره راننده در تاریخ F1 به حق شماره ۱ است که از اولین قهرمانی خود در سال ۱۹۸۶، ۱۵ قهرمانی جهان را به دست آورده است! با توجه به اینکه این شماره مختص به دارنده عنوان قهرمانی است، شماره ۱ فقط توسط قهرمانان استفاده شده است؛ به همین دلیل، فهرست رانندگانی که با آن به پیروزی‌های بیشتری رسیده‌اند، خواندنی است. آلن پروست اولین راننده‌ای است که با استفاده از این شماره در سال ۱۹۸۶  قهرمانی را از آن خود کرد.

ماشین شماره ۱ دوباره در سال ۱۹۹۱ به لطف رقیب پروست، آیرتون سنا، افتخار قهرمانی را تجربه کرد، شاهکاری که توسط مایکل شوماخر (Michael Schumacher) (۱۹۹۵) و میکا هاکینن (Mika Hakkinen) (۱۹۹۹) در اواخر دهه تکرار شد و آنها موفقیت‌های متوالی خود را کسب کردند. در قرن حاضر، این شماره به لطف شوماخر (۲۰۰۱-۲۰۰۴)، فرناندو آلونسو (Fernando Alonso) (۲۰۰۶)، سباستین فتل (۲۰۱۱-۲۰۱۳) و مکس ورشتپن (Max Verstappen) (۲۰۲۲-۲۰۲۴) ۱۱ قهرمانی جهان دیگر را برای این خودرو به ارمغان آورده است. ورشتپن همچنان شماره ۱ را به عنوان قهرمان فعلی به تن دارد اما باید دید که آیا می‌تواند آن را برای سال ۲۰۲۵ نیز این عنوان راحفظ کند یا خیر.

همچنین شایان ذکر است که قهرمان جهان در صورت تمایل مجبور به استفاده از شماره ۱ نیست، به این معنی که اگر قهرمان ترجیح دهد از شماره انتخابی خود استفاده کند، احتمال حذف آن از جدول در فصل آینده وجود دارد. به عنوان مثال، لوئیس همیلتون در طول دوران قهرمانی خود تصمیم گرفت از شماره ۴۴ استفاده کند.

شماره ۱۷

در پایان این نوشتار به شماره‌ای بسیار تأثیرگذار اشاره می‌کنیم: شماره ۱۷ که توسط ژول بیانکی (Jules Bianchi) فقید در دوران حرفه‌ای F1 استفاده می‌شد. وقتی بیانکی اولین حضور خود را در این ورزش در گرندپری استرالیا ۲۰۱۳ تجربه کرد، شماره ۲۲ توسط تیم ماروسیا (Marussia) به او اختصاص داده شد. این تیم فصل ۲۰۱۲ را در جایگاه یازدهم مسابقات قهرمانی به پایان رسانید.

با تغییر سیستم در سال ۲۰۱۴ و اجازه دادن به رانندگان برای انتخاب شماره‌های دلخواه، این راننده فرانسوی برای فصل دوم خود شروع به استفاده از شماره ۱۷ کرد و با کسب امتیاز ۹ در دور ششم مسابقات در موناکو، به طرز خاطره‌انگیزی امتیاز کسب کرد.

متاسفانه، بیانکی در اواخر همان سال در گرندپری ژاپن که تحت تأثیر باران بود، دچار سانحه شد و در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۵ بر اثر جراحات وارده درگذشت. پس از درگذشت او، تأیید شد که شماره ۱۷ به عنوان ادای احترام به بیانکی برای همیشه کنار گذاشته خواهد شد.