مسابقه شماره ۷؛ یورش همیلتون به سمت قهرمانی با پیروزی باشکوه در هوای بارانی – گرندپری بریتانیا ۲۰۰۸

در ادامه سری مطالب از معرفی ۲۵ مسابقه برتر تاریخ ۷۵ ساله F1 همانطور که وعده کرده بودیم تا هر هفته یک مسابقه را معرفی کنیم، در این مطلب به مسابقه سال ۲۰۰۸ انگلستان خواهیم رفت؛ لوئیس همیلتون (Lewis Hamilton) که در سال ۲۰۰۸ راننده تیم مک‌لارن (McLaren) بود و تنها دومین فصل حضورش در F1 را تجربه می‌کرد، بر هوای بارانی غلبه کرد و پیروزی درخشانی در سیلورستون (Silverstone) کسب کرد و به سمت قهرمانی آن سال یورش برد.

به گزارش آخرین خودرو، لوئیس همیلتون که در دومین فصل حضورش در F1 رانندگی می‌کرد، پس از دو آخر هفته بسیار دشوار که مانع از پیروزی او شده بود، در حالی به پیست سیلورستون رسید که به محبت هواداران وفادار و پرشور خانگی نیاز داشت. این راننده تیم مک‌لارن در کانادا بدشانسی محض را تجربه کرد، زمانی که چراغ قرمز انتهای pit lane را ندید تا اینکه خیلی دیر شده بود و این منجر به برخورد او با کیمی رایکونن (Kimi Raikkonen) از تیم فراری (Ferrari) شد.

این راننده بریتانیایی برای مسابقه بعدی در فرانسه با جریمه ۱۰ پله‌ای در جدول رده‌بندی مجازات شد و با عدم کسب امتیاز در فرانسه، دو گرندپری را بدون امتیاز پشت سر گذاشت. این موضوع باعث شد او در جدول رده‌بندی رانندگان در رتبه چهارم {پشت‌سر فیلیپه ماسا (Felipe Massa) و صدرنشین قهرمانی و رقیب اصلی عنوان قهرمانی از تیم فراری،  رابرت کوبیکا (Robert Kubica) و کیمی رایکونن} قرار بگیرد.

کووالاینن با سرعت اولیه بالا در سیلورستون، همیلتون را تحت الشعاع قرار داد

هیکی کووالاینن (Heikki Kovalaine)، در آن فصل به جای فرناندو آلونسو (Fernando Alonso)، قهرمان دو دوره جهان که قرار بود به تیم رنو بپیوندد، به تیم اضافه شده بود.

همیلتون در ویدئویی که توسط مرسدس در سال ۲۰۱۶ فیلمبرداری شده است، به یاد می‌آورد: “ما چند هفته قبل در سیلورستون آزمایشی داشتیم که به طرز شگفت‌آوری خشک بود. هیکی سیستم تعلیق عقب متفاوتی نسبت به من انتخاب کرده بود که برای پیچ‌های پرسرعت بهتر است.”

این راننده فنلاندی گفته است که او “با ران دنیس (Ron Dennis) بحث شدیدی داشته است و تیم از من خواستند که ماشین سبک‌تر را داشته باشم. در نهایت، مک‌لارن تسلیم شد – آنها ماشین سبک‌تر را به من دادند”. کووالاینن نهایت استفاده را از این موقعیت برد و با سرعت فوق‌العاده‌اش در طول مرحله تعیین خط، جایگاه اول را از آن خود کرد – در حالی که همیلتون پس از یک اشتباه، با اختلاف تقریباً ۰.۸ ثانیه در جایگاه چهارم قرار داشت و مارک وبر (Mark Webber) و کیمی رایکونن بین آنها بودند. ماسا، صدرنشین مسابقات قهرمانی، در جایگاه نهم زمانگیری قرار گرفت!

باران بی‌وقفه و درخشش همیلتون

صبح یکشنبه، با کنار رفتن پرده‌ها، چشم‌انداز به طرز چشمگیری تغییر کرده بود و وقتی رانندگان به سمت پیست می‌رفتند، هیچ نشانه‌ای از باران به این زودی‌ها وجود نداشت! کوالاینن از جایگاه اول start خوبی داشت اما start همیلتون خیلی بهتر بود و این راننده بریتانیایی بلافاصله وبر و رایکونن را از میدان به در کرد.

همانطور که آنها به سمت پیچ Copse می‌رفتند، او نیز برای پیشتازی، دماغه خودروی خود را جلوی کوالاینن قرار داده بود اما راننده فنلاندی خروجی بهتری داشت. در دور پنجم، راننده بریتانیایی حرکت خود را انجام داد؛ او در پیچ‌های پرسرعت Becketts and Chapel و Hangar Straight به پشت هم‌تیمی‌اش چسبیده بود و سپس در انتهای مسیر مستقیم از او عبور کرد. سکوهای تماشاگران و چمن‌های گل‌آلود مملو از هوادارانش، از شوق منفجر شدند.

این آخرین باری بود که کووالاینن هم‌تیمی‌اش را می‌دید، کسی که در شش دور بعدی با میانگین یک ثانیه در هر دور، کمی از او جلو می‌زد. این فاصله زمانی بیشتر شد که کووالاینن مانند بسیاری از رقبایش spin شد و توسط هموطنش رایکونن نیز پشت‌سر گذاشته شد.

از میان برداشتن چالش رایکونن با عقب‌نشینی استراتژیک همیلتون

با خشک شدن پیست، رایکونن شروع به عقب راندن همیلتون کرد و به نظر می‌رسید که جمعیت سیلورستون می‌توانند برای یک نبرد سلطنتی آماده شوند، زیرا این دو نفر در پایان دور ۲۱ با هم به pit رفتند. همیلتون با یک جفت لاستیک intermediate جدید به پیست آمد در حالی که تیم فراری تصمیم گرفت رایکونن را با همان لاستیک‌ها نگه دارد و در عوض فقط سوخت‌گیری کند زیرا انتظار بازگشت باران را نداشتند. متاسفانه برای تیم قرمز فراری، تنها چند دور بعد رگباری در پیست شروع شد و موج دیگری از spin را در زمین ایجاد کرد. رایکونن یکی از آن رانندگان بود؛ راننده فراری نه دور پس از توقف برای intermediate و پیوستن به یک دور پایین‌تر در یازدهم، از مبارزه دست کشید.

در همین حال، همیلتون با آرامش در جلو به مسیر خود ادامه داد. گاهی اوقات، او به طرز حیرت‌انگیزی هفت ثانیه سریع‌تر از راننده پشت سر خود یعنی نیک هایدفلد (Nick Heidfeld) بود. این امر باعث شد مک‌لارن به او بگوید سرعتش را کم کند که همیلتون – که پشت فرمان احساس راحتی می‌کرد و باور نداشت که خیلی سخت فشار می‌آورد – پاسخ داد که گر کمی سرعتش کمتر شود، توقف می‌کند!

تیم نیازی به نگرانی نداشت زیرا همیلتون یک قدم اشتباه هم برنداشت و با ۶۸ ثانیه اختلاف نسبت به هایدفلد نفر دوم، از خط پایان عبور کرد و همه رانندگان را تا روبنس باریکلو (Rubens Barrichello) از تیم هوندا در رده سوم lapped کرد. این رانندگی یکی از ماهرانه‌ترین و مسلط‌ترین رانندگی‌هایی بود که F1 تا به حال به خود دیده است البته فقط در بیست و ششمین گرندپری همیلتون!