پورشه ۵۹۷ ؛ خودروی دو دیفرانسیلی که برای ارتش آلمان تولید شد

آیا می ‌دانستید که این خودروساز پرطرفدار آلمانی، قصد داشت برای ارتش آلمان یک خودروی آفرودی جان سخت با نام پورشه ۵۹۷ تولید کند؟

ماجرا به دهه ۵۰ میلادی مربوط می شود. در آن دوران ارتش آلمان به یک خودروی سبک و کم استهلاک نظامی با توانایی های بالا در عبور از انواع مسیرها، نیاز داشت. به همین خاطر با صدور فراخوانی، از خودروسازان درخواست کرد طرح های خود از چنین خودرویی را ارائه کنند. سه کمپانی پورشه، اتو یونیون (آئودی سابق) و Goliath که از زیرمجموعه های بورگوارد بود، به این فراخوان پاسخ مثبت دادند. پورشه بلافاصله وارد عمل شد و با کمک مهندسان زبده خود خودرویی با نام ۵۹۷ تولید کرد. این خودرو در داخل کمپانی با لقب شکارچی شناخته می شد.

موتور ۱.۶ لیتری پورشه ۵۹۷ در قسمت عقب آن نصب شده بود. این موتور چهار سیلندر تخت، در اصل به مدل اسپرت ۳۵۶ تعلق داشت، ولی مهندسان در آن بازنگری هایی انجام داده بودند تا در شرایط جنگی کاملاً با دوام و قابل اعتماد باشد. خروجی این موتور ۵۰ اسب بخار بود و با اتکا به آن شکارچی می توانست به حداکثر سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

پورشه ۵۹۷ در مسیرهای ناهموار و صعب العبور بسیار توانمند و چالاک بود، چرا که فقط ۸۷۰ کیلوگرم وزن داشت. علاوه بر این، یک گیربکس چهار سرعته دستی نیروی تولیدی موتور را به  هر چهار چرخ منتقل می کرد؛ به عبارت دیگر ۵۹۷ خودرویی دو دیفرانسیل بود. این گیربکس بعدها در سایر محصولات کمپانی مورد استفاده قرار گرفت.

توانایی های آفرودی پورشه ۵۹۷ استثنایی بود. این خودرو فقط ۳.۶ متر طول داشت و از لحاظ مانورپذیری کمتر خودرویی می توانست با آن رقابت کند. برای مثال این مفهومی می توانست از شیب های تند به راحتی عبور کند؛ همچنین شاسی مونوکوک و تیوب مانند آن اجازه می داد روی آب غوطه ور بماند.

شکارچی پورشه اگر چه طراحی ساده ای داشت، اما در زیر پوسته ساده خود، اتومبیلی پیشرفته و فراتر از زمان بود. این خودرو از سیستم تعلیق مستقل، کمک فنرهای تلسکوپی و جعبه دنده کمکی بهره می برد. موتور این خودرو از طریق هوا خنک می شد و در آن مهندسان به جای تولید قدرت بیشتر، روی دوام و استهلاک کم تمرکز کرده بودند.

با وجود تمام مزایا و نقاط قوتی که شکارچیِ پورشه داشت، این شرکت اتو یونیون بود که با خودروی Typ F91 Munga توانست نظر مثبت ارتش را جلب کند. یکی از دلایلی که باعث شد این شرکت قرارداد مربوطه را برنده شود، هزینه ساخت پایین تر Typ F91 Munga بود.

به طور کلی پورشه قبل از توقف پروژه ۵۹۷ در سال ۱۹۵۸، در مجموع ۷۱ دستگاه از آن را توسعه داد. از این تعداد ۴۹ دستگاه با مشخصات شهری و ۲۲ دستگاه با خصوصیات نظامی تولید شدند. گفته می شود اکنون ۵۰ دستگاه از این خودروی خاص روی کره خاکی موجود است. اکثر مالکان این خودرو عضو انجمنی به نام Jagdwagen Registry e.V هستند که از دید بسیاری کوچک ترین انجمن طرفداران پورشه محسوب می شود.

پورشه ۵۹۷ به دلیل اینکه از خاص ترین و کمیاب ترین محصولات کمپانی به شمار می رود، از قیمت بسیار بالایی برخوردار است. در یکی از حراجی های شرکت معروف RM Sotheby’s که چند سال قبل در مونته ری برگزار شد، نسخه نظامی پورشه ۵۹۷ با قیمت باورنکردنی ۶۶۵ هزار دلار به فروش رسید.

هر چند ۵۹۷ از لحاظ فنی اولین خودروی چهار چرخ محرک پورشه به حساب می آید، اما موسس کمپانی یعنی فردیناند پورشه فقید نیم قرن قبل تر از آن و در سال ۱۹۰۰ روی خودرویی با سیستم انتقال قدرت به تمامی چرخ ها مشغول به کار بود. جالب اینکه نیروی این خودرو توسط پیشرانه ای الکتریکی تأمین می شد و هر چرخ، موتور برقی اختصاصی خود را داشت. این خودرو که Lohner-Porsche نامگذاری شده بود، عنوان اولین خودروی جهان با ترمز چهار چرخ را در اختیار دارد.

در همان سال خودرویی به نام Semper Vivus معرفی شد. بسیاری این خودرو را اولین اتومبیل هیبریدی کاربردی دنیا می شناسند. این خودرو دو موتور احتراق داخلی تک سیلندر داشت که نقشی مثل ژنراتور ایفا می کردند. برق تولیدی توسط این موتورها به باتری و سپس موتورهای برقی موجود در هاب چرخ ها ارسال می شد. کارکرد این موتورها مستقل از هم بود و قدرت تولیدی آنها به ۲.۵ اسب بخار می رسید. خودروی Semper Vivus وزنی برابر با ۱۷۰۰ کیلوگرم داشت و با کمک پیشرانه هیبریدی خود می توانست تا ۲۰۰ کیلومتر مسافت را با حداکثر سرعت ۳۵ کیلومتر بر ساعت طی کند.

یک سال پس از معرفی Semper Vivus، نسخه آماده تولید انبوه Lohner-Porsche Mixte با موتور ۵.۵ لیتری ۴ سیلندر ساخت دایملر معرفی شد. این موتور توانایی تولید ۲۵ اسب بخار قدرت را داشت و مثل یک ژنراتور برای تأمین الکتریسیته موتورهای برقی موجود در هاب چرخ‌ها عمل می کرد. در مقایسه با Semper Vivus، این خودرو به علت بهره مندی از باتری کوچک تر، حدود ۵۰۰ کیلوگرم سبک تر بود. طبق اطلاعات تاریخی، تنها ۷ دستگاه از Lohner-Porsche Mixte با موتور دایملر تولید شد. نسخه های تولیدی از سال ۱۹۰۳ به بعد، به موتور ساخت Panhard & Levassor مجهز بودند.