استودبیکر کامندر ۱۹۵۵ با کارکرد کم / بازمانده‌ای خیره‌کننده

به گزارش مجله ماشین، با وجود اینکه نزدیک به ۷۰ سال از عمرش در سال ۲۰۲۴ می‌گذرد، این استودبیکر با شرایطی تقریبا دست‌نخورده از گذر دهه‌ها جان سالم به در برده است.

رنگ‌آمیزی سفید روی صورتی تقریبا بی‌عیب و نقص است، در حالی که فضای داخلی سه‌رنگ به نظر می‌رسد از زمان نو بودن دست نخورده باقی مانده است.

این یکی از همان خودروهایی است که برای دهه‌ها از آن به خوبی نگهداری شده و بیشتر عمرش را در گاراژ گذرانده است.

این کامندر هم‌اکنون در اختیار دومین مالکش قرار دارد، کسی که این خودرو را در سال ۲۰۱۲ خریداری کرده است.

طبق گفته‌های او، مالک اصلی یک خانم بوده که به ندرت آن را در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۵۵ تا ۲۰۰۱ رانده است.

حالا در سال ۲۰۲۴، این استودبیکر تنها حدود ۶۱،۶۹۷ کیلومتر کارکرد دارد، که یعنی به‌طور میانگین از زمان خروج از خط تولید، سالانه حدود ۸۹۵ کیلومتر کار کرده است.

حالا، مالک خودرو به این موضوع اشاره نمی‌کند که آیا تمام رنگ و روکش صندلی‌ها فابریک هستند.

حدس می‌زنم که رنگ‌آمیزی در طول سال‌ها چند بار ترمیم شده باشد، چون نگه‌داشتن درخشش آن برای دهه‌ها تقریبا غیرممکن است، اما این همچنان بسیار تحسین‌برانگیز است.

وضعیت بازمانده بودن در مورد موتور هم صدق می‌کند، جایی که هنوز همان پیشرانه‌ی V8 اصلی با شماره‌های تطبیق‌پذیر قرار دارد.

به جز باتری، به نظر می‌رسد تمام اجزای دیگر هم فابریک هستند.

اگر با کامندر آشنایی ندارید، این خودرو یکی از قدیمی‌ترین پلاک‌های شناسه‌ی استودبیکر بود.

این نام برای اولین بار در سال ۱۹۲۷ روی خودرویی که جایگزین مدل میان‌رده Special Six شد، مورد استفاده قرار گرفت.

در سال ۱۹۲۸، سه دستگاه مجهز به موتورهای ۶ سیلندر خطی، رکورد سرعت ۱۵،۰۰۰ مایل را که توسط مدل بسیار گران‌قیمت‌تر Auburn Speedster ثبت شده بود، شکستند.

علاوه بر این، این خودروها رکوردهای جدیدی را تا ۲۵،۰۰۰ مایل به ثبت رساندند.

تولید کامندر تا سال ۱۹۳۵ ادامه داشت، زمانی که استودبیکر استفاده از این نام را کنار گذاشت.

با این حال، در سال ۱۹۳۷ این نام به عنوان جایگزینی برای مدل Dictator احیا شد.

پس از جنگ جهانی دوم، کامندر جایگزین President شد و نسخه‌ی کشیده‌تر با نام Land Cruiser را به خود گرفت.

در سال ۱۹۴۷، کامندر در بین اولین خودروهایی بود که پس از جنگ جهانی دوم بازطراحی شد.

ریموند لوی آن را در کنار Champion بازطراحی کرد و آن را به یکی از متمایزترین و آینده‌نگرانه‌ترین خودروهای آن دوران تبدیل کرد.

تولید این خودرو در اواخر سال ۱۹۵۸ متوقف شد، اما در سال ۱۹۶۴ به عنوان بخشی از خط تولید Lark بازگشت و نهایتا در سال ۱۹۶۶ با توقف تولید خودرو توسط استودبیکر، برای همیشه به خاطره‌ها پیوست.

این رگال چهار درب، بخشی از خط تولید ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۵ است که استودبیکر را با طراحی آیرودینامیک‌تر نشان می‌دهد.

نسخه‌ی ۱۹۵۵ از لحاظ ظاهری در واقع تنها یک سال تولید شد، به خاطر جلوپنجره‌ی کرومی منحنی با دهانه‌ی “دهان ماهی” در مرکز.

رگال در نام خودرو نشان‌دهنده‌ی بالاترین سطح تریم با کروم اضافی است.

استودبیکر در سال ۱۹۵۵ تعداد ۵۸،۷۸۸ دستگاه کامندر تولید کرد که ۵۰ درصد از کل تولید را شامل می‌شد.

جدول مشخصات

قیمت جدید این استودبیکر کامندر رگال ۱۹۵۵ حدود ۳,۲۰۰ دلار بود. با توجه به تورم، این مبلغ امروز معادل حدود ۳۰,۰۰۰ دلار است.

امروزه، یک استودبیکر کامندر رگال ۱۹۵۵ در شرایط عالی می تواند تا ۱۰۰,۰۰۰ دلار یا بیشتر ارزش داشته باشد.

این خودرو به دلیل نادر بودن، طراحی منحصر به فرد و کیفیت ساخت بالا، به عنوان یک کالکتور ارزشمند شناخته می شود.

گالری تصاویر