با نزدیک شدن زمان ممنوعیت تردد خودروهای درونسوز در برخی کشورها، سوالاتی درباره توسعه سوختهای جایگزین همچون سوختهای مصنوعی مطرح شده است. اما آیا این سوختها میتوانند در کنار محصولات برقی نقشی در کاهش آلایندگی وسایل نقلیه ایفا کنند؟
بعضی خودروسازان و دولتها درحال کاهش برای تولید سوختهای جایگزین همچون هیدروژن هستند اما برخی نیز میخواهند به انواع دیگر ازجمله سوخت مصنوعی و سوخت زیستی بپردازند.
یکی از انواع سوختهای مصنوعی موسوم به e-fuel است که در واقع مخفف عبارت electrofuel بوده که البته برای راحتی کار از همان عبارت سوخت مصنوعی استفاده میکنیم.
این نوع سوخت با استفاده از هیدروژن و کربنسبز که معمولا از زیستتوده و دیاکسید کربن گرفتهشده از اتمسفر به دست میآیند، تولید میشود. سوختهای مصنوعی با جداسازی هیدروژن و اکسیژن از آب و با استفاده از الکتریسیته ساخته میشوند. قدم بعدی در این فرآیند گرفتن دیاکسید کربن از هوا و سپس ترکیب آن با هیدروژن است.
سوخت مصنوعی کربن خنثی است به این معنی که میزان آلایندگی دیاکسید کربن آن به اندازه دیاکسید کربن مصرفی است. به همین خاطر برخی برندها همچون پورشه سوختهای مصنوعی را جایگزین بالقوه برای خودروهای برقی میدانند. برخی افراد معتقدند کاهش کربن اتمسفری از طریق فتوسنتز در زمان رشد زیستتوده باعث خنثی شدن آلایندگی تولیدی هنگام استفاده از سوخت در پیشرانه میشود.
سوخت مصنوعی مزایایی دارد که به آنها اشاره میکنیم. از این نوع سوخت میتوان بدون نیاز به اصلاح پیشرانه در خودروهای مدرن امروزی استفاده کرد.
همچنان امکان بهکارگیری این سوختها در وسایل نقلیه سنگین و ونها نیز وجود دارد. درحالیکه سوختهای دیگر همچون هیدروژن و الکتریسیته نیازمند زیرساختهای مخصوص خود هستند، سوختهای مصنوعی میتوانند در زیرساختهای فعلی استفاده شوند.
همچنین فرآیند سوختگیری نیز مانند خودروهای بنزینی و دیزلی عادی در چند دقیقه انجام خواهد شد. اما بهتر است به نقاط ضعف سوخت مصنوعی نیز بپردازیم.
مشکل کلیدی این نوع سوخت به هزینه بالای تولید و همچنین تولید به میزان کم مربوط میشود. با اینکه فرآیند تولید سوختهای مصنوعی پاکتر است اما هنوز هم گازهای مضر محیطزیست تولید میشود.
مانند سوختهای فسیلی، سوزاندن آن موجب ورود کربن مونوکسید و نیتروژن اکسید به جو زمین میشود. نکته دیگر اینکه برای تولید هیدروژن این نوع سوختها به انرژی زیادی نیاز است.
source