فرض کنید در پایانه جنوب تهران ایستادهاید و منتظر اتوبوسی هستید که شما را به شهر دیگری ببرد. اتوبوسی که میآید، بدنه رنگ و رو رفتهای دارد و صندلیهای آن کاملا فرسوده هستند. صدای موتور ماشین هم نشان میدهد که سالهاست که با تمام توان کار میکند. این صحنه، تصویر واقعی بیش از نیمی از ناوگان حمل و نقل جادهای مسافری ایران است. ناوگانی با عمر بیش از 15 سال که نه تنها راحتی مسافران را از بین برده، بلکه ایمنی آنها را نیز به خطر انداخته است. عدم ورود اتوبوسهای جدید در سالهای اخیر و انباشت تقاضا نیز این مشکل را تشدید کرده است.