زنان، این کتاب را جسورانه دانستند؛ مرز باریک سیاه‌نمایی و واقع‌نمایی

«تناردیه را من کشتم» عنوان مجموعه داستانی است که هر یک از داستان‌هایش به یک درد و مشکل اجتماعی مرتبط با زنان می پردازد. نویسنده این مجموعه، عترت اسماعیلی، معتقد است که «داستان‌های کتاب درباره انسان است» اما نمی‌توان از این موضوع چشم‌پوشی کرد که شخصیت‌های اصلی قصه‌های این کتاب زنان هستند و نویسنده به طور مستقیم یا غیرمستقیم به مسائل آنها پرداخته است.

داستان‌های این مجموعه، خواننده را به سرعت وارد جهان شخصیت و حوادث می‌کنند و لذت قصه‌خواندن را برای او به ارمغان می‌آورند. اسماعیلی در این گفت‌وگو تاکید می‌کند که «بی‌داستانی مخاطب را از داستان‌ها دور کرده است» و او تلاش کرده است که با نوشتن داستان‌هایی با ساختار محکم و پیرنگ قوی، این خلاء را پر کند.

یکی از نکات قابل توجه در این مجموعه داستان، تمرکز بر مسائل زنان است. اسماعیلی در این باره می‌گوید که او آگاهانه راوی را یک زن قرار داده است زیرا اعتقاد دارد که می‌تواند شخصیت و کنش‌های او را بهتر به تصویر بکشد. او همچنین تاکید می‌کند که مردها نیز در داستان‌های او نقش کلیدی دارند و تلاش کرده است که شخصیت‌پردازی مردان را نیز به خوبی انجام دهد.

در این مجموعه داستان، نویسنده تلاش کرده است که بدون قضاوت، مسائل اجتماعی را به تصویر بکشد. او اعتقاد دارد که داستان می‌تواند ابزاری برای نشان دادن واقعیت‌های جامعه باشد بدون اینکه به سیاه‌نمایی یا مایوس‌کنندگی بیانجامد. اسماعیلی تاکید می‌کند که تجربه زیستی و پژوهش‌های او در این زمینه کمک کرده است که داستان‌هایی با ساختار قوی و محکم بنویسد.

نوشتن داستان کوتاه، به ویژه در زمانی که مخاطبان کمتر به خواندن علاقه‌مند هستند، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. اسماعیلی در این باره می‌گوید که نوشتن داستان در برش کوتاه زمانی و مکانی بسیار سخت است و او تلاش کرده است که با استفاده از تکنیک‌های مختلف، این چالش را پشت سر بگذارد.

فعالان حوزه زنان نیز به این کتاب واکنش‌های متفاوتی داشته‌اند. برخی از آنها از داستان‌ها احساس هم‌ذات‌پنداری کرده‌اند و آنها را جسور و آشنایی‌زدا دانسته‌اند. اما برخی دیگر ممکن است نسبت به برخی از داستان‌ها انتقاد داشته باشند. اسماعیلی در این باره می‌گوید که نوشتن تاوان دارد و او آماده است که با نقد و قضاوت‌های مختلف مواجه شود.