اصغر قندچی مردی برای تمام فصول ؛ از مصادره اموال تا حضور در جبهه

در تاریخ ایران، افراد دلسوز و متخصص بسیاری وجود دارند که علیرغم برخورداری از دانش و مهارت بالا، به دلایل مختلفی مورد بی‌مهری واقع شده‌اند و از توانایی‌هایشان در جهت رفع نیازهای کشور بهره برده نمی‌شود. یکی از این افراد، اصغر قندچی، بود که سال‌ها مورد بی‌مهری واقع شد و در نهایت در سال ۱۳۹۸ با کوله‌باری گران‌بها از تجربیات صنعتی و دانش فنی از میان ما رخت بربست.

در سال ۱۳۴۴، شخصی از آلمان درخواست جواز تاسیس خط مونتاژ سواری‌های مرسدس‌بنز را به نزد محمدرضا شاه آورد، ولی به دلیل نداشتن برنامه داخلی‌سازی قطعات و امتناع از این کار، با مقاومت مسئولان ایرانی روبرو شد و دست‌خالی به آلمان بازگشت. پس از این اتفاق، مدیران وقت وزارتخانه به گاراژی در میدان قزوین تهران و شخصی به نام “اوس اصغر” رسیدند که در کمال ناباوری، کامیون‌های ماک را در همان گاراژ خود و با کمترین و ساده‌ترین امکانات مونتاژ و بنا به نیاز و الزامات جاده‌ها و بازار ایران، ارتقا می‌داد.

در نهایت، پروانه تاسیس نخستین کارخانه تولید کامیون با درصد داخلی‌سازی بسیار بالا به اصغر قندچی داده شد. او با تاسیس شرکت ایران‌کاوه و تولید روزافزون کامیون‌های ماک با قیمتی کمتر از نمونه‌های واردشده از آمریکا و کیفیتی بالاتر از آن‌ها، با موفقیت چشمگیری در کسب و کار خود روبرو شد.

اما با وقوع انقلاب، اتفاقات پیش‌بینی‌نشده زیادی در مقابل روند پیشرفت او قرار گرفت. او زندانی و دادگاهی شد، ولی هیچ جرمی علیه او اثبات نشد و آزاد شد. پس از دیدار با آیت‌الله خمینی و تاکید ایشان بر اهمیت تولید، به سرعت به کارخانه خود بازگشت و قصد راه‌اندازی خط مونتاژ وانت‌های تویوتا را داشت، ولی شرکت از سوی شورای انقلاب، ملی اعلام شد و بدین ترتیب، مدیریت و مالکیت شرکتی که خود آن را بنا نهاده بود را از دست داد.

در زمان جنگ ایران و عراق، اصغر قندچی خدمتی ماندگار از خود به جای گذاشت. با وقوع جنگ، کشنده تانک‌بر ماز ۵۳۷ که در سال‌ها پیش از انقلاب خریداری شده بود، با مشکل افزایش دمای موتور روبرو شد و بدلیل حجم بالای دودی که از اگزوز این خودرو خارج می‌شد، به‌راحتی قابل رهگیری و منهدم شدن از سوی نیروهای عراقی بود.

اصغر قندچی، همانند شوالیه‌ای از دل تاریکی‌ها نمایان شد و پس از مطلع شدن از این موضوع، به‌سرعت و داوطلبانه به جبهه‌های جنگ رفت تا طی فرایندی چند ماهه و با هزینه شخصی خود، موتور کشنده ماز ۵۳۷ را با موتور ماک جایگزین نماید.

پس از اتمام این قضایا، حتی پول موتورهای واگذار شده به ارتش نیز پرداخته نشد، ولی مرحوم قندچی در خاطراتش، علت انجام این کار را چیزی جز وظیفه ملی ندانست و لحظه‌ای به مسائل مالی فکر نمی‌کرد.

در پایان، بدون شک می‌توان اصغر قندچی را در شمار همان افرادی دانست که همواره آرزو می‌کنیم تا مدیریت صنایع کشور را در دست گرفته تا با درایت و تخصص خود، شاهد اوضاع بهتری باشیم.