سرنوشت ب ام و گلدفیش: شرکت ب ام و قصد داشت مدلی لوکس تر و قدرتمندتر از سری ۷ را با موتور ۱۶ سیلندر وارد بازار کند. اما پس از تولید چند پروتوتایپ این شرکت از تصمیم خود منصرف شد.
شروع رویاپردازی در اواخر دهه ۸۰ میلادی
در اواخر دهه ۸۰ میلادی، ب ام و تصمیم گرفت تعاریف جدیدی از یک خودروی پرچمدار را ارائه کند. این شرکت آلمانی با هدف ساخت یک سدان بزرگ تر از سری ۷، پروژه‌ای جاه طلبانه را با نام «گلدفیش» و ملقب به «سوپر ۷» آغاز کرد. نسخه اولیه این خودرو در سال ۱۹۸۸ با موتور V16 معرفی شد. دو سال بعد از این سوپر سدان شگفت انگیز، ب ام و یک مدل دیگر را تولید کرد که سرنوشت آن برای مدت ها به عنوان یک راز باقی ماند. این خودرو اخیراً در نمایشگاه تکنو-کلاسیکا در اسن به نمایش درآمده و دوباره توجه نشریات مختلف را به سمت خود جلب کرده است.
ب ام و گلدفیش از بدنه ای آلومینیومی بهره می برد و داخل شرکت با نام کامل ۷۵۰iL V-16 گلدفیش شناخته می‌شود. طراحی این خودرو توسط بویکه بویر انجام شده، فردی که پیشتر طراحی سری ۷ اتاق E38 – متعلق به سال ۱۹۹۴ – را انجام داده بود. به همین خاطر، این خودرو از لحاظ نمای ظاهری، چهره ای ترکیبی از دو مدل E32 و E38 را داشت.
مشخصات فنی سری گلدفیش
در زیر کاپوت گلدفیش اول، موتوری با حجم ۶.۶ لیتر و ۱۶ سیلندر قرار دارد. این موتور در واقع بر اساس موتور ۱۲ سیلندر M70 که پیشتر در ۷۵۰i E32 استفاده شده بود، توسعه پیدا کرده است. در حالی که نسخه پرچمدار سری ۷ مربوط به اتاق مذکور ۲۹۶ اسب بخار قدرت داشت، موتور این پروتوتایپ هیجان انگیز توانایی تولید ۳۴۸ اسب بخار در دور موتور ۵۰۰۰ را دارد. نیروی تولیدی این موتور به وسیله یک جعبه دنده اتوماتیک پنج سرعته به چرخ ها منتقل می شود. با اتکا به این موتور قدرتمند، امکان دستیابی به سرعت ۲۵۵ کیلومتر بر ساعت وجود دارد. این رقم به صورت الکترونیکی محدود شده است.
گلدفیش دوم که در سال ۱۹۹۰ معرفی شد، مشخصات فنی متفاوتی دارد. موتور حجیم V16 در این خودرو قوی تر شده و ۴۰۲ اسب بخار قدرت تولید می کند. این خودرو به جای گیربکس ۵ سرعته، به گیربکس ۶ سرعته مجهز است.
در مقایسه با گلدفیش اول، گلدفیش دوم بدنه سیال تری دارد و دیگری خبری از آن ورودی های هوای بیرون زده از اتاق در نمای جانبی نیست. شاید بپرسید دلیل تعبیه این ورودی ها روی گلگیر عقب چیست؟ در پاسخ باید گفت به دلیل اشغال تقریباً تمامی فضای موجود در زیر کاپوت توسط موتور حجیم ۱۶ سیلندر، مهندسان ب ام و بخشی از سیستم خنک کاری را به قسمت عقب منتقل کرده بودند. اما در گلدفیش دوم، مهندسان با اصلاحات ساختاری موفق شدند این مشکل را برطرف کنند. در نتیجه ورودی های هوای عجیب و غریب موجود روی گلگیرهای عقب، حذف شد.
با وجود جذابیت های زیاد، پرچمداری جدید در رده ای بالاتر از سری ۷ و با موتور ۱۶ سیلندر هیچگاه تولید نشد، زیرا تقاضا برای چنین مدلی در بازار وجود نداشت. پس از تصاحب رولزرویس، ب ام و در اواسط دهه ۲۰۰۰ بار دیگر می خواست یک خودروی ۱۶ سیلندر را این بار با نشان کمپانی انگلستانی عرضه کند. اما پس از بررسی شرایط بازار، باواریایی ها از عرضه چنین مدلی صرف نظر کردند.
ناگفته نماند ب ام و تنها خودروساز لوکس آلمانی نیست که قصد عرضه مدلی با موتور بسیار حجیم و بالاتر از ۱۲ سیلندر را داشت. رقیب دیرینه این شرکت یعنی مرسدس بنز نیز می خواست S کلاس اتاق W140 را با موتور ۸ لیتری ۱۸ سیلندر تولید کند که بنا به دلایلی مشابه هیچ وقت چنان مدلی راهی بازار نشد.
