نقد و بررسی طراحی میتسوبیشی اوتلندر ؛ تحولی جسورانه به سبک میتسوبیشی

اوتلندر جدید یکی از جذاب ترین خودروهای وارداتی جدید بازار است و ما در این مطلب طراحی میتسوبیشی اوتلندر ۲۰۲۴ را بررسی می کنیم.

در بازه های زمانی خاصی که واردات خودرو آزاد بود، یعنی در اوایل دهه هشتاد و دهه نود شمسی که شاهد ورود برندهای اروپایی و آسیایی با مدل های مختلف به کشور بودیم، این سگمنت های شاسی بلند«SUV» و کراس اوورها«CUV» بودند که در مقایسه با سگمنت های مانند سدان و یا هاچبک، توانستند سهم بزرگ تری از بازار را به دست بیاورند. هر چند که در همین بازه های زمانی، بازار خودروی کشور از نبود تنوع رنج می برد، اما برخی خودروسازان بازهم نتوانستند از این فرصت استفاده کنند و دست پر حاضر شده و به اولویت اول خریداران تبدیل شوند. یکی از این برندها میتسوبیشی بود که با وجود خوشنامی برند و تنوع نسبتا خوبی که محصولات عرضه شده آن داشتند، نتوانست آنطور که درخور نام این برند بود، در برابر رقبای خود عرضه اندام کند که شاید یکی از اصلی ترین دلایل این عدم موفقیت به سبک طراحی و استایل بدنه این خودروساز بر می گشت. جایی اگر نگوییم با محصولاتی زشت، اما بشدت بی روح و کسل کننده از نظر طراحی روبه رو بودیم که سبب شده بود تنها دلیل انتخاب محصولات میتسوبیشی مانند مدل های ASX و اوتلندر توسط خریداران، کیفیت بالای آن ها بوده باشد.

در این بین اما تلاش هایی برای بهبود وضعیت بازار محصولات میتسوبیشی با ارائه مدل های بروزرسانی شده صورت گرفت، اما به نظر می رسید که در بازار تشنه ایران که طراحی های اصولی و منطقی که بعضاً کسل کننده هم هستند، در مقابل سبک طراحی های هیجانی و اغراق آمیز این فیس لیفت ها کافی نباشد و باز هم میدان را به رقبا واگذار کنند که البته همینطور هم شد.

اما هر چه که بود، به نظر می رسد که بعد از دوره زمانی که طراحی و استایل به اولویت آخر میتسوبیشی تبدیل شده بود، اکنون استراتژی این برند تغییر کرده و شاهد طراحی محصولاتی به مراتب جسورانه تر و البته زیباتر که می تواند در مقابل رقبای قدر خود، عرض اندام کند هستیم و با باز شدن دوباره واردات و عرضه مجدد محصولات میتسوبیشی توسط آرین موتور بعد وقفه ای چند ساله، این فرصت پیش آمد تا در ادامه مطالب نقد و بررسی طراحی خودرو، به سراغ جدیدترین کراس اوور این خودروساز ژاپنی، یعنی نسل چهارم اوتلندر برویم و ببینیم که جدیدترین کراس اوور میتسوبیشی در ایران، از نظر طراحی ظاهری و داخلی چقدر پیشرفت کرده و از چه ویژگی هایی برخوردار است.

طراحی میتسوبیشی اوتلندر در نمای بیرونی ؛ مبتکر و جسورانه

نسل اول میتسوبیشی اوتلندر در سال ۲۰۰۱ به عنوان اولین کراس اوور این برند وارد بازار شد که به جرات می توان گفت که از یکی از ضعیف ترین طراحی ها در زمان خود برخوردار بود و حالا نسل چهارم آن با طراحی کاملا متفاوت نسبت به نسل های قبلی خود در حال عرضه است. اوتلندر در این نسل، اولین محصول پس از اتحاد گروه رنو/نیسان/میتسوبیشی محسوب می شود که بر پایه پلتفرم جدید «CMF-CD» (مشترک با نیسان قشقایی و ایکس تریل) طراحی و توسعه پیدا کرده است.

در کنار این مورد، اوتلندر جدید بنوعی معرف زبان طراحی جدید این برند تحت عنوان “I-Fu-Do-Do” شکل گرفته است که بر پایه تعاریف خاص ژاپنی به معنای اصیل و با شکوه می باشد. بر همین اساس طراحی بیرونی اوتلندر بیانگر حضوری قدرتمند، قابل اعتماد و همچنین با عملکرد بالا است که نیم نگاهی به محصولات گذشته، بخصوص میراث SUV های میتسوبیشی دارد. این تحول نشان دهنده نگرش جسورانه، ماجراجویانه و قدرتمند برای حرکت روبه جلو است. تناسبات قوی با تم افقی از جلو به سمت عقب، تضاد خطوط گسترده و قدرتمند، سطوح و خطوط شخصیتی با لبه های تیز و شارپ، چرخ های بزرگ و گلگیرهای پف کرده و برامده، که تاکیدی بر بدنه پهن و عریض دارند، هاله ای جسورانه و حسی از ثبات را بیان می کنند.

در نمای روبه رو، جلوپنجره هویت استایل معروف به «Dynamic Front Shield» را همچنان حفظ کرده است و بیانگر این مفهوم است که فرم تابعی از عملکرد بوده و با فرمی تکامل یافته، نمای جلوی پهن تر و پویا تری را به لحاظ بصری ایجاد کرده است و از نظر عملکردی نیز علاوه بر بهبود عبور جریان هوا، در بهبود ایمنی عابران پیاده در هنگام تصادفات نیز تأثیرگذار می باشد. همچنین چیدمان توده ای و جدا شده عناصر که شامل چراغ های روشنایی در روز و چراغ های اصلی می باشد و از بالا به سمت پایین جدا شده اند، حسی تخیلی یا به عبارتی کاراکتری مفهومی به این قسمت بخشیده است.

اما جدا از ویژگی های فرمی چراغ های جلو، نگاهی عملکردی نسبت به طراحی و نحوه چیدمان آن ها نیز وجود داشته است. قرارگیری چراغ های روشنایی در روز و چراغ های راهنما در قسمت بالایی و دادن شکلی نازک و تیز به آن ها، سبب شده تا دید عابران پیاده و رانندگان سایر خودروها نسبت به آن بهبود پیدا کند. چراغ های اصلی جلو نیز که در زیر آن ها و به سمت بیرون متمایل شده اند، علاوه بر تاکید به عریض بودن بدنه، سبب روشن تر شدن مسیر جاده ها و بهبود دید راننده در مسیرهای تاریک شده است.

اما در طراحی جلو پنجره، طراحان دو مورد را از ویژگی های زبان طراحی گذشته میتسوبیشی به عاریت گرفته اند.. یکی اینکه به لحاظ فرمی، طرحی از پوزه پاجرو را یادآوری می کند که همانطور که اشاره کردیم، نمادی از اطمینان و استحکام را به تصویر می کشد. نکته بعدی اینکه با وجود استفاده از خطوط کرومی افقی که از مرکز لوگو میتسوبیشی به کناره ها امتداد پیدا کرده، اما بک گراند مشکی ان، نمایی از طراحی جسورانه نسل اخر مدل به یاد ماندنی لنسر را به رخ می کشد که نشان از ترکیب وقار و جسارت در طراحی دماغه اوتلندر جدید دارد.

اما نقدی که می توان به این چیدمان در طراحی پوزه اوتلندر داشت، این است که فاصله بین چراغ های اصلی و جلوپنجره با عناصر سپر که تنها شامل یک ورودی هوا مرکزی ذوزنقه‌ای شکل است کمی زیاد بوده و همین امر باعث شده تا از نظر بصری یک فضای خالی بین عناصر بالایی با جزئیات سپر ایجاد شود. ضمن اینکه طراحی ورودی های مرکزی سپر، با وجود هارمونی که با عناصر این نما دارد، اما حسی رها شده را به بیننده القا می کند که البته بخشی از این ایراد را می توان متوجه فضای خالی زیادی که در سپر وجود دارد کرد. علاوه بر این بالا بودن اجزا دماغه، سبب شده تا نقاط کور بیشتری برای راننده ایجاد شود و نسبت به اجسامی که ممکن است در جلوی خودرو و سپر قرار گرفته باشد دید کافی نداشته باشد و این موردی است که بارها در تست های مختلف به آن نیز اشاره شده است.

در نمای جانبی نیز خط شخصیتی قوی و بارز بدنه در ترکیب با خط شانه خودرو و گلگیرهای پف کرده نمایی متناسب و جذاب را نشان می دهند. تعادل بین این خطوط شخصیتی شارپ و به اصطلاح حجاری شده، سبب ایجاد سطوحی عضلانی در این نما شده است. علاوه بر این اما خطوط بدنه مثال زدنی و جذاب است.

خط سقف صاف و Greenhouse کشیده باعث شده، چهره مستحکم نمای جلو با نسبت های افقی و قدرتمند به نمای جانبی نیز منتقل شود و در کنار فریم شیشه های جانبی یکپارچه که از ستون A تا ستونC  امتداد یافته، یک جریان پویا از دماغه تا دم بدنه را, برجسته کرده است. با این حال در نسخه هایی که سقف آن با بدنه همرنگ است، حس پویایی و حرکت بیشتری را شاهد هستیم. طراحی رینگ ها نیز به لحاظ فرمی و ابعادی، تناسبات این نما را بهبود بخشیده است.

با رسیدن به نمای عقب، یک موتیف شش ضلعی که به نظر می رسد از یک سطح بریده شده، در صندوق را تزیین کرده است. همین فرم خاص و پیچیده، از فرم تایر زاپاس میتسوبیشی پاجرو مونترو « Pajero/Montero» الهام گرفته شده است که قسمت بالایی به نوعی نشان دهنده ثبات و استحکام است، درحالی که قسمت پایین عملکرد بالای جاده ای را به عنوان یک  SUV نشان می دهد.علاوه بر این چراغ های عقب با گرافیکT  شکل و با تم افقی خود، دوباره بر ظاهر عریض و پهن بدنه تاکید دارند.

همچنین خطوطی که از نمای جانبی تا گوشه های سپر امتداد پیدا کرده، حس بصری مناسبی از فرم جلو پنجره جلو به نمایش گذاشته که در نتیجه ان، هارمونی مناسبی میان دو نمای جلو و عقب ایجاد کرده است.

طراحی عناصر سپر مانند چراغ های شبرنگ افقی که در کناره ها و دیفیوزر کرومی رنگ ساده اما هماهنگ و زیبا می باشد. هر چند که همانند طراحی سپر نمای جلو، فرم کلی دیفیوزر و سراگزوزهای تزئینی قرار گرفته در کناره ها، می توانست پویاتر و جسورانه تر طراحی شود.

طراحی میتسوبیشی اوتلندر در کابین ؛ ساده و با کیفیت

با نگاهی به داخل کابین اوتلندر جدید، اولین نکته ای که جلب توجه می کند، توجه و وسواس بیشتر طراحان به استفاده از مواد و متریال با کیفیت در جای جای کابین، داشبورد، دقت بیشتر در مونتاژ و حفظ سادگی در طراحی است.

همانند نمای بیرونی، طراحی داشبورد و اجزا کنسول به صورت خطی و در راستای افقی امتداد پیدا کرده تا در عین ایجاد فرمی کاربردی در داخل کابین، حس جادار بودن نیز به کاربر منتقل شود. با این حال طراحی عناصر کنسول ساده، مینیمال و با نگاهی آینده نگرانه شکل گرفته است. بر همین اساس فضای دید مناسب به غیر از موردی که پیش تر در طراحی نمای جلو به آن اشاره کردیم، فضای آزاد و راحت و استحکام بصری داشبورد سبب شده تا در کابین اوتلندر جدید، کیفیت و اطمینان را مشاهده کنیم.

اما در کنار ویژگی های فرمی و بصری که در داخل کابین اوتلندر جدید به آن دقت شده است، گرافیک سیستم های اطلاعات و سرگرمی و رابط کاربری کلاستر و نمایشگر مرکزی نیز مورد توجه طراحان بوده که با طرحی مبتکرانه، سعی در ساده تر کردن و درک بهتر علائم و نشانه ها داشته اند.

از نظر کیفیت مواد و متریال مصرفی نیز، اوتلندر جدید پیشرفت قابل توجهی را تجربه کرده است. در کنار این موارد، جزئیاتی مانند ساختار دولایه فوم صندلی های جلو از متریال یورتان, سبب شده تا این اطمینان حاصل شود تا صندلی ها در هنگام نشستن بر روی ان ها راحت بوده و در مسافت های طولانی خستگی کمتری را به سرنشینان منتقل کنند.

یکی از نکاتی که طراحی ساده و منظم کابین ایجاد کرده است، ارگونومی خوب داشبورد و کنسول میانی است که به واسطه جای‌گذاری دقیق و اصولی دکمه ها کنترلی که باعث شده تا دسترسی به آن ها راحت تر شده و تمرکز راننده در هنگام رانندگی بیشتر باشد.

ارزیابی کلی

به طور کلی، میتسوبیشی با اوتلندر جدید، زبان طراحی خود را با راه حل های قوی و مبتکرانه وارد مرحله جدیدی کرده و به آن سرعت بخشیده است.

برخلاف نسل های قبلی، میتسوبیشی با یک دگرگونی بزرگ و البته جسورانه در زبان طراحی خود و ارائه آن با اوتلندر جدید و سایر مدل ها، سعی بر تغییر دیدگاه عموم نسبت به طراحی های به اصطلاح درجه دو و البته بی روح این برند دارد که با استایلی جسورانه، مدرن و البته مبتکرانه در اوتلندر، به نظر می رسد که توانسته در این مسیر موفق عمل کند.

همانطور که «Seiji Watanabe»، رئیس بخش طراحی میتسوبیشی می گوید؛« اوتلندر جدید اولین نمونه از نسل بعدی میتسوبیشی های معتبر و پیشرو در استراتژی طراحی در حال تغییر و تکامل ما خواهد بود. هدف ما برای آینده این است که روح ماجراجویانه و اکتیو را با طراحی محصولات خود مطابقت دهیم»

با این حال علی رغم نکات ذکر شده و پیشرفت های قابل توجه ای که اوتلندر جدید، بخصوص در بخش ظاهری تجربه کرده است، اما این خودرو همچنان طرفداران و مخالفان خاص خود را دارد و باید این نکته را یادآور شویم که هرچند طراحی خودرو امری اصولی، دقیق و مطابق بر اصول خاص هنری و مهندسی بوده، اما مقبول واقع شدن یک خودرو امری کاملا سلیقه ای است. هرچند همین نکته در بازار ایران که سال هاست از تنوع کم در تمامی سگمنت ها رنج می برد و هیچ خودرویی با ارزش واقعی خود به دست مشتری نمیرسد، تعریفی متفاوت به خود می گیرد، چرا که ممکن است اصول و سلیقه طراحی دیگر در اولویت مصرف کننده نباشد و سایر پارامترها مانند کیفیت و ویژگی های فنی و قیمت, سبب انتخاب یا عدم انتخاب یک محصول شود.